ibretlik bir durumdur. Bu ne yaşama azmidir bu ne sağlıktır? Açıkçası ben 30uma gelsem mezar yeri bakmaya başlardım ama şimdiki zamane yaşlıları ölümü hiç düşünmüyor ya.
Yazık ya, koca koca heriflersiniz hâlâ oksijenimizi ve dünya nimetlerimizi ziyan ediyorsunuz.
Sosyologlarca psikologlarca filozoflarca ele alınması gereken enteresan durum. Bi insan neden 30una gelip de hâlâ yaşamak ister? Bu nasıl bir hayatta kalma içgüdüsü?
Açıkçası ben 28imden kefen bakmaya başlarım ama şu yeni nesil yaşlılardaki boşvermişliğe, rahatlığa bakın.
Buruş buruş olmuşlar hâlâ hayata dört elle sarılıyorlar. Gülünç.
hayattan zevk almaya, yaşadığı her detayı iyi analiz edip tadını çıkarmaya, tecrübeleriyle kendi hayatını daha iyiye doğru şekillendirmeye yeni başlamıştır.
Zannediyorum ki şimdilerde kalan günlerini sayan bir ayağı çukurda yaşlı güruhtur.
Yazık ya. 30 yaşına gelsem kesin ötenazi hakkımı kullanırdım. Düşüncesine bile katlanamıyorum. Hayal etsenize; Dişlerim sallanıyor, derim sarkıyor, yüzüm kırışıp buruşuyor, iki adım yürüyünce nefes nefese kalıyorum, saçlarıma aklar düşüyor, yakın gözlük takıyorum, ellerim titriyor, bacaklarım beni taşıyamıyor, kamburum çıkıyor...
Allahım sen koru. 30 nedir ya? Bana bu günleri gösterme, amin. Orta yaşımda ölmek istiyorum, mesela 25 uygundur. 25ten sonrası yaşlılık.
Bunu reddeden gitsin önce su bardağına koyduğu dişleri ağzına yerleştirsin öyle konuşsun.
sermaye sahibi insanlardır. aç gençlerin geçimini sağlar, maaşlarını verir, iş sağlarlar. ve tabii dünyayı yönetirler. ama yönetilenler bunları anlayamazlar.
40 yaşındayım ve mensubu olduğum yaş grubu ile mercimek beynine rağmen taşşak geçmeye çalışan yirmilikler göt büyütürken ben dünyayı geziyor, günümü gün ediyorum çok şükür.
Gidin kumda oynayın!
