normal hava ve yol koşullarında üçte birini tükettiğim hayatımda gittiğim en güzel ve özel konser.
şimdiki eşim, o zamanlar ise sadece etkilemeye çalıştığım bir kız idi sevgili sözlük. bir gün, beş parasız öğrencilik günlerinde, ankara'da okuldan otobüsle şehir merkezine doğru ilerlerken rolling stone türkiye adlı dergiyi karıştırırken gördük bu konserin ilanını. bana dedi ki:
- ya ben çok severim depeche mode'u, keşke gidebilsek
- gideriz ya ben ayarlarım tandıkılarım filan var.
tabi ki de yoktu tanıdığım filan sözlük. gittim para buldum. 2006 yılında iki bilete 198 TL verdim. sonra gittim zamanın klas otobüsçüsü varan'dan iki tane gidiş-dönüş istanbul'a bilet aldım. hiç bir zaman söylemedim ama para verdiğimi ona. ancak şöyle bir sorun vardı. hayatımda hiç depeche mode dinlememiştim. biraz enjoy the silence biraz free love biliyorum. önceki konserlerin playlistlerini bulup orada çalıdıkları şarkıları cd'ye çektim. okula giderken sürekli dinledim. dinledikçe ezberleyip sevdim. sonra konsere gittik. martin l. gorehome şarkısını söylemeye başlayınca ilk defa "en sevdiğim şarkıları bu çok mutlu oldum" bahanesi ile sarıldım ona, çok güzel iki saat geçirdim. dönüşte otobüste ilk defa omzunda uyudum.
bu konsere gitmek benim hayatımı değiştirdi belki de.
uzun boylu olmanın faydasını gördüğüm, her anını iliklerim de hissettiğim efsane konserdir.
playlist ise şöyleydi:
a pain that i'm used to
suffer well
a question of time
walking in my shoes
precious
stripped
home
it doesn't matter 2
in your room
leave in silence
john the revelator
i feel you
behind the wheel
world in my eyes
personal jesus
enjoy the silence
photographic
never let me down again
bidi bidi adımlarla vip arkası 2. sıraya kadar ilerlemeyi başardığım*, walking in my shoes ile gözlerimi dolu dolu yapan, "gahan yaşlanamışsın be anam" dedirten, bira yerine japon kutsal hacı, altından penis satılan**, "martin sen bizim her şeyimzisin", bir de biletixin "hiç bir kamera giremeyecek, almayacaz! emanet yeride yok! getirirseniz, gider bak!!" temalı mesajına kanıp fotoğraf makinesi götürmeyen aklımı yiyip bitirdiğim konser.
her şeye rağmen mükemmeldi, daha iyi olabilr miydi? olurdu! gahan gelip masamızda dans etseydi, ah ah.*
dave gahan ı canlı canlı hem de istanbulun en güzel yerinde * izleyeceğimiz konserdir.hele bilet kalmamış diye üzüldükten sonra o kalmayan biletlerin sahne önü biletleri olduğunun anlaşılıp ama öncesinde aceleyle biletiks e koşup bileti aldım gideceğğğm diyerek insanın daha da mutlu olduğu konser. (bkz: heyecandan ne dediğini bilmemek)
editte: bir sürü aksaklık sonucu bilet alamadığım için üzüldüğüm, bileti olup da gidemeyen varsa ve bana bildirirse çok sevineceğim grup.
2. edit: ek kontenjan açılmış bi koşu biletix şubesine gidip biletleri aldım. eğer yolda taşa takılıp düşerek ölmezsem yarın bu saatlerde yıldızların altında * dave gahan ı izliyor ve dinliyor olacağım.*
