biraz kafası güzeldi. hesap kitap yapmaktan gerçekten çok yorulmuştu.
en son ayrılırken;hesaplayın dedi 15 gün sonra izmir'de yiz.
yanındakiler o kadar çok sevdikleri, öl dese ölecekleri bu mavi gözlü adama inanmış gibi göründüler. ama o kadar da değildi. yunanlılar müstahkem mevkilere sahiptiler.
inönü savaşları, sakarya falan tamam iyi iş çıkarmıştık. ama savunmadaydık. ve de 250 küsur senedir hücum etmemiştik. unutmuştuk resmen saldırmayı.hem ne vardı razı olsaydık artık barışa. serv yumuşatılabilirdi. biraz akıllı olunmalıydı. fırsat ayağımızdaydı.
dinlemedi hiçbirini. kafaya koymuş, ilmek ilmek örmüştü. 15 gün sonra izmir'deydik.
ilk top 26 ağustos sabaha karşı 4 gibi atıldı. afyon ağustos'a rağmen serindi. ilk gün iyi direndi yunan askeri. korudu mevzisini.
- çocuk dedi iyi dövüştüler bügun. ama biz 15 gün sonra izmirde'yiz.
27 ağustos günü türk'ün talihi en sonunda dönmüştü artık. şeytanın bacağı sayısız yerinden kırılmıştı.mehmetçik önüne katmaya başlamıştı artık yunanı. gerisi domino taşı gibi geldi zaten.
dönemin istanbul gazetelerinde gene 30 ağustos'da şöyle bir haber de yer alır en kocaman puntolarla; ordular ilk hedefiniz akdenizdir ileri. gerisi destan. gerisi mucize. ve hepsinin arkasında o.
9 eylülde izmir'e girdiğinde ilk iş bi bira söyledi kendine. sakin sakin içti. zaferi böyle kutluyordu.
afyondan izmir'e bugun karayoluyla 325 kilometredir. o günün şartlarında koca bi ordu yaklaşık 450 km yi 14 günde almıştır.yine o günün şartlarında bi ordunun bir günde en çok 15 km yol alması beklenebilir. bizim çocuklar resmen uçmuştur yani.
1547 mehmetçik kanını son damlasına kadar o 450 km'ye akıtmıştır. yunan zaiyati 10.000 küsurdür.
bilen bilir 30 ağustos hala askeri okullarda ders olarak okutulur. ve bunu da sonuna kadar hakeder. eşsiz bir plandır çünkü. daha iyisi gerçekten yapılamaz.
hesap tutmamıştı ama. 15 değil 14 günde izmir'deydik.
soranlara;
-nerden bileyim çocuk, çok tabansız çıktı bu yunan dedi.
