üç yaşında çocuklarla üç beş dakika sevip, oynamak dışında bir ilgisi olmamış kişiler yanlış bulabilir. fakat gerçek şu ki çocuk sürekli ilgi ve oyun ister. yetişkin insan çocuklarla yarım saat oynayabilse büyük başarıdır. oysa yuvada yaşıtlarıyla çok güzel zaman geçinip, bir sürü de bilgi edinirler.
Üç yaşındaki çocukları yuvaya veriyoruz, anne babamızı huzur evine veriyoruz. Çünkü biz dini değerleri yok edip, çağdaş ve bilimsel planlar yapıyoruz artık. Vicdanımız çok bilim okumaktan bu halde.
Doğru ve desteklenmesi gereken bir harekettir.
Çocuk, akranlarıyla büyüyüp, gelişmeli ve şekillenmelidir. Üç yaşına gelmiş, bedensel ve zihinsel olarak sağlıklı her çocuk, yetenekleri, ihtiyaçları ve gelişimi gözönüne alınarak planlanan, profesyonel eğitime başlamalıdır.
Senin verdiğin, agucuklar, taytaylar dönemi bitmiştir. Ellerinde, hamurlar, tutkallar, renkli kağıtlar, pullar olmalı, topluma girmeyi, arkadaşlarıyla masal dinlerken nasıl dinlemesi gerektiğini, tutkalı almak için, sırasını beklemek zorunda olduğunu öğrenmelidir artık.
Bak karına! Kıyamadığın yavrucuğunu, saatlerce Tv. Nin karşısına oturtup, arkadaşıyla kahve falı bakıyor. Ya da beraber izdivaç seyrediyorlar.
Oyun hamuru, halıya düşüp boyası çıkınca, yiyor şamarı senin ki...
Akşama kadar işte olduğun için, bunları bilmezsin ey duyarlı baba!
Çocuklarınıza nefes aldırın... Eğitilmelerine izin verin!!!
ileride bu garipler ota boka bulaşınca pişman olacak aileleri vardır. eğer böyle bir niyetiniz varsa yapmayın kardeşim, korunun. çünkü insanlara vereceğiniz zarar daha fazla, her şeyden önce o çocuğun aile sevgisine ihtiyacı var ve bunu ona verecek gücünüz yoksa boşverin gitsin, hak yersiniz.
Bu konuda farkli uygulamalar var.Ornegin Avupa ulkelerinde 0-2 yas (baby-toddler) tabir edilen cocuklar krese verilebilmekte. Ayri bir odalari olmakta ve sadece oyun oynamaktalar. Tabiki kimse 3 aylik cocugunu vermiyor. 6 aydan itibaren vermeye baslayanlar var.
Gozden kacirilmamasi gereken konu su ; Evet , cocuklar herseyimiz fakat saglikli bir aile kavrami icin bireylerin kendi hayatlarininda olabilmesi gerekir. Surekli cocuk bakmak bir anne icin cok zor. Eger ki calismasi gerekiyorsa yapacak baska bir sey yok zaten. Calismasa bile kadinin bir sosya hayati var ve bundan tamamen mahrum kalmasi aile kurumun ve cocugun gelisimine faydali olmaz. (13 aylik oglumuz var, Ingiltere`de yasiyoruz ve tek gun krese gidiyor oglum)
