doğrudur efendim 3 tarafı denizlerle çevrili ülkeden bir yüzücü çıkmamıştır bununla beraber bu 3 tarafı denizlerle çevrili ülke denizlere hasrettir.
anlayana!
sadece zenginlerin yapabildiği bir spor dalı olduğu içindir.
aynen tenis gibi.
hatta basketbol potaları bile lüks sitelerde olurdu eskiden.
tenis de en büyük starımız hülya avşar lan.
daha ne olsun.
sıkça dile getirilen, insanımızın adeta klişeleşmiş şikayetlerinden biridir.
üstelik, balıkçılığın gelişmemişliğinden dem vuran;
- "neden norveç olamıyoruz!"
veya
deniz taşımacılığının gelişmemişliğini vurgulamaya çalışan;
- "neden bir liberya olamıyoruz!"
şeklinde devam eden değişik versiyonları da vardır bunun.
efendim! hindistan'ın nüfusu 1 milyar 180 milyon ile nerede ise çin'i yakalamış durumdadır. bu ülkenin fiziki yapısı gereği toplam 3 tarafı bulunur ki bunun ikisi hint okyanusu ile çevrilidir. pekiyi! olimpiyatlarda hiç hintli yüzücü gördük mü? onun hemen güneyinde seylan adadevleti vardır. yeni adı sri lanka olan ki onun doğal olarak her tarafı denizle çevrilidir. pekiyi! sri lankalı bir yüzücü gördünüz mü?
hep asya-hep asya! der gibisiniz. geçelim avrupa'ya/akdeniz'e; maltalı? afrika'da madagaskarlı ya da zanzibarlı? yok!
o halde, yüzme sporunun bir ülkede gelişebilmesi için başka şeyler gerekiyor!
mesela, bu sporun gençlere sevdirilmesi için düzenlenmiş iyi bir tanıtım kampanyası,
mesela, disiplinli bir eğitim süreci,
mesela, yaygın ve ulaşılabilir tesisler.
2 yüzücü ablası olarak bu konuda olimpiyata gidip madalya alamayanlara laf söyleyenlere inanılmaz sinirleniyorum.
1. şu olimpiyatlar gelene kadar kaç kişi yüzme diye bir spor dalının olduğunu hatırlıyor? yüzmek, en fazla tatilde denizde yüzmektir işte, oysa başarılı yüzücülerin çıkması için ilk öncelik yeterli olimpik havuzlardır ki ülkemizin bu konuda eksik kaldığı ortadadır. ancak ne zaman insanlar bu spor dalını önemsemeye başlar? bir kişi kıçını yırtıp, imkansızlıklara rağmen başarılı olabilirse, o zaman. 10 sene öncesine kadar türkiye'de futbol dışında önemsenen spor dalı var mıydı? yoktu. önce dev adamlarla basketbol, sonra sultanlarla voleybol önemsenmeye başladı. o yüzden derya büyükuncu ve diğer yüzücülere gösterilen tepki çok üzücü.
2. ciddiyet eksik. yüzmede disiplin, program, zaman çok önemlidir. maalesef kulüplerimizde de, yüzen gençlerimizde de bu konuda büyük eksik var. çünkü özellikle aileler tarafından yüzme bir hobi olarak görülür, çocuğunun profesyonel olarak bu spor dalıyla uğraşmasını isteyen - çocuk ne kadar başarılı olursa olsun - aile çok azdır. tatil için ön rezervasyon yaptırmıştır, yarışlara 2 hafta kala yine de gider tatilini yapar, antrenman aksar; uzaktan akrabanın düğünü vardır, süslenmek için götürmez çocuğu, antrenman aksar; her türlü aksar. aksamamalı.
3. sınavlar. çocuğun son senesiyse sınavdan önce, yüzmeye ara verir. en iyi ihtimalle 6 gün antrenman yapacakken bu 3 güne düşer. sbs, lgs, her neyse artık, bu konuda çok büyük engel teşkil ediyor. eğitim sistemi zaten başarılı sporcu çıkarmaya izin vermiyor.
bir de üstelik ülkemizde hepimiz adeta bir hıncal uluç'uz, her konuda her boku biliyoruz, bu da genel olarak tüm sporcular için inanılmaz moral bozucu bir durum. ya bi durun, susun, destekleyin allah aşkına.
yüzücüler denizden değil, aramızdan çıkıyor. önemli olan olimpiyatlara ve spora bakış açısı. ne zaman ki "aa ayşe'nin kızı çok çalışkan, tıp kazandı" yerine, "aa ayşe'nin diğer kızı çok iyi bi yüzücü, maşallah" diyen komşularımız olur, o zaman yüzmede de badmintonda da altın madalya alınır. bence yani.
zaten olmipiyatta altın madalya alan sporcularımızın hepsi dopingli çıkıyor. adam gibi sporcu yetiştiremiyoruz işte hep anlık başarılar üzerine kurulu bir spor anlayşımız var. büyük devletler her alanda olduğu gibi sporda da başarılı halbuki. amerikaya bakın da ibret alın. ve yüzme sporu hala ülkemizde bir lüks olarak görülüyor. çaylarda falan yüzüyo millet hala.
Alakaya maydonoz bir durumdur. Havuz diye bişey icat edildi her toplum yüzebiliyor. Jamaika'da her yer koşu pisti ondan adamlar rüzgardan hızlı. Yoruma dikiz.
sportif anlamda ülkemizden üst düzey sporcuların yetişmemesi, sportif faaliyetlerin alt yapılarının ve bu alanlara yatırımların az olmasından kaynaklanmaktadır. bu sebepten ötürüdür ki lisanslı sporcularımız yoktur. ülkemizde belki olimpiyatlarda madalya alan sporculardan çok daha iyi yüzücüler vardır ancak lisanslarının olmayışı, uluslararası yarışmalara katılmak için ellerindeki belgelerin yetersizliği ve devletin bu konuya ödenek ayırmaması olimpiyatlarda ülkemizin başarılı olamamasına sebep olur. nitekim hep sporcu ihraç ederiz bizi temsil eden sporcular bile türk değildir. alt yapı oluşturmak başlarda maliyetli gelir çünkü ancak uzun vadede tabii ki olumlu sonuçlar alınır. bu sadece yüzme için geçerli değildir. bütün spor branşlarında bu sorunla karşı karşıyayız.
Yüzme sporunun denizle ilintili olmadığı gerçeğini bilmemekten dolayı ortaya çıkan yakınmadır.
Hatta yüzmeye denizde başlamak kimi insanın yüzmeye karşı olan hevesini bile azaltabilir.
Ege veya akdeniz'de yüzmeye uygun koylar olsa da, Karadeniz'de yüzmek demek eğer yüzme iyi bilinmiyorsa ve kondisyon yoksa kıyıdan maksimum 50 metre açılmak, o 50 metrede maksimum göğsüne kadar gelen suda "ulan deniz beni içeri çeker mi?" çekingenliğiyle dalgalar arasında dikkatle davranmaktır. normalde bir havuzda 1000 m yüzsen harcayacağın enerjiyi 100 metrede harcamak, haliyle yüzmekten soğumaktır.
Ha sahil kasabalarında büyümüş balıkçı çocukları nesli canavar gibi yüzer karadeniz'de (ki onların 2. kuşaklarından biriyim) lakin iş, aş derdindeki bir köylü çocuğuna hadi seni yüzme takımına alalım demek biraz garip kaçar, Yazın sonuna doğru sabah palamut avına çıkarsın, sonra döner yemeğini yersin, biraz uyursun, akabinde çekeğe çektiğin trol varsa eğer onun tamirine koşarsın, sonra zamanın kalırsa terini atmak için denize atlarsın. Büyük şehirlerde ise durum daha farklıdır. En yakın olimpik havuz büyük ihtimal kmlerce uzaktadır, çocuğunu yüzmeye vermek demek kurs parasının yanında servis parası vs de demektir. Okullar Tayyip sağolsun tekrardan sabahçı öğlenci mantığına yoğun bir şekilde çevrilmiştir, ödev mödev derken çocuk için zaman da kalmaz. Bu yüzden ülkede sporla ilgilenen çocukların yüzde 90ı eğer profesyonel sporcu olamadıysa başarısız birer öğrenci olup armut üniversitesi, sapı mühendisliğini bitirirler.
kimi oksimoronların yanlış anlamak için inat ettiği hadise.
ulen ben demiyorum ki adam karadenizin hırçın algalarında, giyip şortunu açılarak olimpiyata hazırlık yapsın. bahsedilen deniz sevgisi, yüzmeye olan ilgi, bunu bir profesyonel spor olarak yapmak için duyulan istek. velhasıl profesyonel yüzücü olmak için gereken ilham kaynakları ülkede mevcut fakat ilgi sıfır. olay bu!
Daha önce olimpiyatları televizyondan bile takip etmeyen bir nesilden gelen ülkemiz için sabredilmesi gereken durumdur.
Ayrıca (bkz: burda entry kasacağına sen yüzsene lan it)
bizim milletin yüzmekten çok dalmayı sevmesi ile alakalıdır. mesela bir yasemin dalkılıç vardı bir vakitler. dalmaya o denli gönül vermiş bir milletizdir ki her sene bir kaç birey denizin içindeki kayalara kafayı patlatarak telef olur bu konudaki derecelerimiz de diğer ülkelerin madalya umutlarını azaltmaktadır.
