fenerbahce taraftari icin unutulmaz, galatasaray taraftari icinse bir daha yasanmamasi temenni edilen mactir.
ilk yarida tanju colak 3 gol atmis ve galatasaray 3-0 one gecmistir. hersey galatasaray lehine giderken ilk yarinin sonlarina dogru donemin galatasaray kalecisi simovic'in orta sahaya yakin yerlere kadar gelip artistik hareketler yapmasi ve tanju'nun fenerbahçeli futbolculara "üzülmeyin çocuklar" mealindeki konusmalari sonucu mac farkli bir boyut alir.
ilk yari 3-0 biter. devre arasinda fenerbahce soyunma odasinda olum sessizligi vardir... todor veselinovic iceri girer ve su tarihi cumleleri sarfeder. "hepiniz cok kotuydunuz. ama hic birsey bitmis degil. ilk yari 3 tane yiyorsaniz ikinci yari 4 tane atabilirsiniz. cikin ve oynayin!"
2. yariya fenerbahçe iyi başlar. önce aykut 2. yarinin hemen basinda skoru 3-1 yapar. ardindan hasan vezir'in 3 goluyle skor 4-3 olur.
gunun en anlamli yorumu mac sonunda ridvan'dan gelir:
fenerbahçe taraftarının her zaman övüneceği, futbol'un 90 dakika olduğunu herkese bir kez daha hatırlatmış olan maçtır. nitekim karşınızdaki ekip anca çok çok zayıf olursa işi artistiğe vurabilirsiniz. ancak o gün galatasaray takımında oynayan oyuncuların bunu gözardı etmeleri, fenerbahçe forması giyen oyuncuların aşırı hırslanması galatasaray için o maçın tatlı bir rüyadan bir kabusa dönüşmesine sebep olmuştur. nitekim ikinci yarı oyuna giren rıdvan* ve inanılmaz oynayan hasan* inanılmaz performans göstererek maçın tam tersine dönmesine sebebiyet vermişlerdir. konuyla ilgili olarak
--spoiler--
devre arasında, o Galata kulesi dibi eski Yahudi kılıklı eskiciye benzeyen, her
maçtan önce güya Galatasaray'ı ısıtan hamamcı görevini üstlenen o Alman
kondisyoner pandomimcisi devre biterken, hangi top ilim ve irfanina
sığınarak eli ile FENERBAHCE tribunlerine "Bes... Bes..." isareti
yapiyordu.
okulun camlarına çıkıp bağıran öğretmenlerin görüldüğü maçtır.
nasıl mı? anlatayım, vaktiniz varsa okuyun siz de.
ilkokulu özelde okuduktan sonra ortaokul için devlete geçmişim. adaptasyon dönemini atlatmış hayatıma devam ediyorum. hayat işte, ne yaparsın. liseye geçtiğimde tekrar özele gittiğimi de belirteyim ki, çelişkili ifadeler kullanırsam şaşırmayasınız. bir oraya bir buraya derken maymuna dönmüşüz. evrime inancım da o yıllada pekişti zaten. dedim ya, hayat işte. ha maymun, ha insan. hepsi yaşayıp ölmüyor mu.
neyse, öğretmenleri anlatacaktık değil mi.efenim benim gittiğim okulla evimin arası 10 metreydi. evet yanlış okumadınız, bildiğin 10 metre işte. ev de üst katta olduğundan okulun panoramik manzarasına hakimim. hocanın derse girdiğini camdan görüp koşarak gitmişiğim bile vardır ya da beden dersi için giyeceğim eşofmanlarımı unutup evden alıp gelmişliğim...
sabahçıydım ben. hep sabahçı oldun zaten. nefret ettim ama engelleyemedim asla. ilkokulda böyleydi, lise de... sırf bu yüzden üniversiteyi ikinci öğretim okumayı seçtim ama değişen hiçbir şey olmadı. bu seferde iş güç münasebetiyle sabah erken kalkar olduk.
sizin anlayacağınız yıllardır uyumuyorum ben. ama intikamım acı oldu. onu da sonra anlatırım.
öğlenciler osura osura uyurken, sabahın köründe kalkmak çok koyuyordu ama o gün sabahçı olmanın faydasını gördüm. hem de ne görmek.
çıktım okuldan, 2 dakika sonra evdeyim tabi. kimse de yok evde. aman ne güzel rahat rahat maç izleyeceğim, diyerek girdim mutfağa. bir güzel doyurdum karnımı. ne istersem yedim. oturdum televizyonun karşısına, başladım beklemeye. fenerin maçı var, hem de galatasaray'la. daha ne olsun, keyfe bak.
kalbim güp güp atıyor böyle, maç başlamak üzere artık. rıdvan, aykut, oğuz, hasan, deli nezihi, müjdat, schumacher, hakan tecimer, hepsi sahada. onlarda da tanju, prekazi, erhan, simoviç, cüneyt, uğur, tugay falan var.
hikayeyi hepimiz biliyoruz ama benim yaşadıklarımı bir tek ben biliyorum o ilk yarı boyunca. zaten bir başımayım evde, yapayalnızım. adamlar attıkça atıyor. 1-2-3 lan bi durun. ağladım ağlayacağım. hiç mi acımanız yok. yalnızım diyorum, bir başımayım. kafamı yaslayacağım, hüngür hüngür ağlayacağım kimseler de yok yanımda.
3 tane attıkları yetmiyor, bir de artiz artiz hareketler. böyle röveşatalar, topuk pasları falan... adamlar resmen dalga geçiyor bizle. sıkmışım yumruklarımı, kemiriyorum dudaklarımı. nasıl olur lan, nasıl olur diye yaşlar süzülüyor gözümden. rıdvan yapsana bir şey, oğuz atsana bir pas, hadi be aykut, hadi be hasan atsanıza bir gol.
nerdeeee, ilk yarı bitti öylece. 3-0. size kolay tabi. bizim gibi adamlara çok koyar ama bilesiniz yani.
ilk yarı bitti ya, başladı telefon çalmaya. bilirsiniz o eski kafa siken zil sesini. aynen öyle çalıyor işte, kafamı sike sike...
kesin dalga geçecekler, biliyorum. ama yine de açıyorum telefonu. kaçmak yakışır mı fenerliye. ama o da ne? fenerli bir arkadaş.
- oğlum auriga napcaz lan. olum çok kötü lan.
+ alıcaz olm biz bu maçı
- ne diyon abi sen ya
+ alıcaz diyorum olm, kazancaz bak görceksin.
- saçma saçma konuşma ya, napcaz yarın okulda
+ ne mi yapcaz, dalga geçicez gassaraylılarla, olm sana kazancaz diyorum
- ....
nerden esti bilmiyorum, kim fısıldadı, hangi cin söyletti anımsamıyorum ama söyledim ben bunları. neye dayanarak, kime güvenerek söyledim hatırlamıyorum ama söyledim işte...
telefondaki arkadaşın sesini hala unutmam, ağlamak üzere olan adam benim bu laflarımı duyunca gülmeye başladı bana. taşak yapıyo benle pezevenk.
kapattım telefonu, bir koşu bakkala. aldım kolamı, çıktım yukarı. camdan şöyle bir baktım okula. 3-0'ın etkileri nasıl da belli ediyor kendini. kimisi hareket çekiyor, kimisi köşeye oturmuş, başını iki elinin arasına almış yere doğru bakıyor.
doldurdum kolamı. salon uğursuz geldiğinden küçük odaya geçtim. uğur yapıyorum işte. fenerliler yapar böyle, şaşırmayın hiç. bir yandan da düşünüyorum, hayaller kuruyorum. ilk dakikalarda aykut atar, sonra rıdvan, sonra da hasan falan filan...
başlıyor ikinci yarı. aykut ceza alanının sol tarafından iniyor dibe, çakıyor tavana.
gool. tepki bu kadar ben de. sadece gool çünkü ve sadece 3-1. henüz 3-1.
yumruklarımı daha da güçlü sıkıyorum şimdi. dudaklarım bitmek üzere. ama umutluyum hala. süzüle süzüle geliyor fenerbahçe. sağdan, soldan, ortadan, havadan, karadan her yerden geliyor. deniz olsa oradan da gelecek. o derece yani.
ah o rıdvan yok mu o rıdvan, sol taraftan bir taç kullanıldı. aldı topu dikine dikine gitti böyle, yardı geçti, verdi pası ve hasan attı.
goooool, goool ulan, hadiiiii hadiiiiiiiiii beeeee. bu kez sadece gool değil 3-2 oldu maç 3-2 şimdi biz de varız.
bu golden sonra cama koştum, okula bakıyorum. millet dersi falan bırakmış. millet camlardan bağırıyor. hocalar bile bir şeyler söylüyor.
dönüyorum tekrar odaya, dişlerimi sıkmaktan çenem ağrımış durumda. yalvarıyorum, bir gol daha, ne olur bir gol daha. hadi be rıdvan. hadi be koçum.
duyuyor beni, geliyor sağdan, hakan'la paslaşıyor, aykut'la paslaşıyor. iniyor dibe. yapıyor ortayı. top süzülüyor havada, süzüldükçe büyüyor sanki, inişe geçiyor yavaşça.
hasan çakıyor voleyi. o top var ya o top, o ağları sarsıyor ya. benim de beynim işte aynen öyle sarsılıyor.
gooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooool gooooooooooooooooooooooooooooooooool
haykırıyorum böyle, gözlerimden yaş değil, sel akıyor böyle. koşturuyorum evin içinde, bir oraya bir buraya. dedim ya, bir başımayım, her şey serbest bana o gün.
çıkıyorum cama, okula bakıyorum. ben bağırıyorum, onlar cevap veriyor.
- sarııııı
+ laciveertt
.....
keser mi bizi. kesmez tabi. doymak bilmeyiz biz fenerliler. 6 atan takıma niye 7 atmadın diye sitem eden adamlarız en nihayetinde.
artık kontrol bizim, bir tane daha attık mı dünyayı yıkarız. hatta yakarız.
o takımı durdurabilene aşk olsun artık. düzensiz ordular gibi saldırmaya devam ediyorlar. kazanacağız biliyorum. zaten biliyordum. ama yaşamak bir başka işte.
ve oluyor, hasan yine atıyor ve 4 oluyor. artık ses duyamıyorum ben. hayal aleminde dans eden bir çocuğum, ayaklarım yerden kesilmiş, güzel bir müzik eşliğinde uçarak dans ediyorum. avazım çıktığı kadar da bağırıyormuşum. karşı komşu söyledi sonra. ama dedim ya ben duymuyorum ki hiçbir şey.
bir kez daha cama çıkıyorum, karşılıklı tezahüratla yapıyoruz.
tam o sırada öğretmenin biri geliyor cama. birden sesimiz kesiliyor. soğuk bir rüzgar esiyor böyle. buz tutmak üzereyiz, derken haykırıyor öğretmen.
ö- sarı
b+ laciveeeert
ö- en büyük
b+ fener
ve ortam tekrar şenlik havasına dönüyor. ben de bu vesileyle öğretmenlerin de etten kemikten yapıldığını anlıyorum.
maç bitiyor öyle. kazanıyoruz. salya, sümük, yumruk, dudak derken kazanıyoruz 4-3. hem de 3-0'dan 4-3.
galatasaray'lı futbolcuların devre arasında, soyunma odasına giderken, fazla gaza gelmelerinden mütevellit, taraftarlara ''beş-beş'' diye işraret yaptıkları maçtır.
sonuç mu?
hasan vezir'in futbol hayatının bitmesinin temellerini attığı maç. nitekim sezon sonu galatasaray kendisini transfer edip hemen hemen hiç oynatmayarak futbol dünyasından adını silmiştir.
