müzikalleri çok kaliteli olan, müzikleri ise -dilini anlamasak bile- çok fena duygulandıran, hint yapımı bir kişisel gelişim filmi. filmin üniversite de geçen bölümü kurgu olarak yıllardır benim kafamdaydı desem şimdi çıkıp kimse inanmaz bana. ellerine sağlık yapanların, duygu seli yaşatmıştır. "rüzgar gibi özgürdü" girişleri başlı başına etkileyici bir faktör zaten. "zoobi doobi zoobi doobi pum paara, zoobi doobi param pum"...
raju adlı karakter her ağladığında benimde ağlayasımı getiren film olum nası bi mimiktir lan o. izlemiş olduğum en iyi iki hint filminden biri diğeri için (bkz: slumdog millionaire)
izlendiği an insana aslında olduğu yerden mutlu olup olmadığını sorgulatan, bunu insanın 2 saat içinde uzun uzun düşünmesini sağlayan filmdir. klasik Hint klipleri eşliğinde çok eğlenceli ve en iyi Hint filmlerindendir.
Konusu bakımından çok orjinal olmamasına rağmen o kadar güzel işlenmiş ki konu insan ister istemez seviyor. Karakterler çok iyi , müzikler ve danslarla olaya ayrı bir tat katmışlar. Kesinlikle izlenmesini tavsiye edeceğim türden bir film. 3 saat sürüyor ancak 3 saatin 1 dakikasında bile sıkmıyor insanı. En azından beni sıkmadığını söyleyebilirim.
Hint filmlerinde bir türlü ısınamadığım şu dans olayını saymazsak izlemenizi taviye ettiğim filmdir. Ancak ben ağlamak istiyorum derseniz aynı fabrikadan çıkma bir önerim olacak.
(bkz: taare zameen par)
dans sahnelerini görmezden geldiğimiz taktirde, harika film, harika konuya sahip. içeriğindeki asıl mesaj, her insanın örnek alması gereken "kendin ol" düşüncesini en güzel şekilde anlatıyor.
--spoiler--
american college tarzı bir film gibi başlasa da hindistan'daki eğitimi*, üniversitedeki öğretim üyelerindeki egoyu ve hayatı zorlaştırmak için ellerinden geleni yaptıklarını,gerçekten de hafife alınmayacak olan intihar eylemini, arkadaşlığı gerçek dostluğu, yavşaklığı, üniversitedeki asalakları* ve insanlara olan tutumun mevkiye göre nasıl değiştiğini* kopukluk olmadan ve tam gülme ile ağlama arasında gidip gelinen, şayet alkollüyken izlenince bu yazdıklarım haricinde daha farklı mesajlar ve aydınlanmaları verebilecek olan muhteşem film.
--spoiler--
milyoner ve avare filmlerinden sonra en çok beğenilen hint filmidir. başrol oyuncusu olan Rancho bir yanda var olan eğitim sistemine başkaldırırken bir yanda da nasıl bir eğitimin verilmesini gösteriyor bizlere.
içerisinde şu cümlelerin geçtiği filmdir; O gün insan doğası hakkında bir şey öğrenmiştik. Arkadaşın başarısız olursa üzülürsün fakat birinci olursa daha da çok üzülürsün.
'all is well' demeyi kendime alışkanlık etmeme neden olmuş filmdir. mükemmel mi, mükemmel bu filmin kalitesini anlatmakta aciz kalır.
(bkz: yaşasın bollywood)
susturucu'nun değiştirilmiş öğretmen günü metnini okuyup rezil olması ezbercilik adına hoş bir göndermeydi ancak ne dediğini bilmeyecek derecede ezber yapan adam nerde lan, bulun getirin alnından öpecem, yok öyle bir kişilik. ha bu arada, mühendislik fakültesinde dekanın ve milli eğitim bakanının katıldığı bir programda öğretmenler gününün kutlanması da ayrı bir tuhaflık..
başarı ve paradan ziyade yapacağın işte mükemmelliği aramak seni zaten başarıya götürecektir. Özgür bireyler olarak hayatımızı bu şekilde yorumlayıp bu şekilde kararlar alıp başarıyı da buna göre değerlendirmeliyiz. Mevcut sistemi bende bu şekilde yorumluyorum, korku dayatma ve bir sürü baskı üzerinde eğitim veriliyor. Bu korkular yapacaklarımızı ve içimizdeki potansiyeli çıkarma konusunda bizi negatif yönde etkiliyor. Bunun bilincinde olmak ve bu şekilde hareket etmek daha doğrusu farkındalık içinde yaşamak en doğrusu.
işlenen konu itibari ile ebeveynlerin ders alması gereken filmdir. zira ülkemizde ( özellikle doğuda ) aileler çocuklarını tıp(filmde mühendislik) yazmaları hususunda epey zorlarlar. üniversite tercihleri yapılmadan izlenmesini şiddetle tavsiye ederim.
