Ulan artık öyle bir taşlaştık ki...ölümler çatışmalar şehitler patlamalar...rakamın büyüklüğü gündem oluyor.
Klavyeden kınıyor üzülüyor ve tepki veriyoruz.
Salakça geliyor artık.
Bunu da neden yazıyorum bilmiyorum.
Yorulduk belki.
Çok vicdan mastürbasyonu yaptık belki...
Ya da gerçeğe aydık...biliyoruz ki mevzu bahis sanki vatan olmaktan çıkmış...teferruattan ibaret.
Hangi saltanatın bekası?
Kimin istikbali?
Nereye kadar sürecek kimbilir?
Nerede bu yolun sonu?
Askerlerimize zeval gelmez inşallah. Gencecik çınarlar yitiyor her gün. içim kaldırmıyor sözlük. Hep o şehit olan askerin kardeşim, kuzenim, arkadaşım olabileceğini düşünüyorum.
Ölüyoruz sözlük. Nefes alamaz duruma geldik artık. Bitsin artık şu bela, şu vatan toprağı bir 80 milyona daha yeter. Bu devlet hevesi niyedir ? Anlam veremiyorum. Bitsin artık ölmesin kardeşlerimiz buz tutan güneydoğu dağlarında. Ölmesin askerim ağrı'da, tendürek'te, süphan'da, kandil'de.
Kulalarımda sürekli iki satır şiir dolanıyor şu sıralar:
Vurulup tertemiz alnından uzanmış yatıyor,
Bir hilal uğruna ya rab, ne güneşler batıyor.
Ortadoğu denen bataklıkta açan bir çiçek olsun türkiye. O birer birer devrilen devletlere inat olarak dimdik ayakta dursun.
Çok mu şey istiyoruz sözlük ? Galiba çok şey istiyoruz.
