barış ve demohhrasii aşığı piçlerin sesinin çıkmadığı olaydır. sizin ve o canlı kalkan olmak için sınıra yürüyenlerin, validelerini ve bacılarını sikeyim diyeceğim de yemin olsun sikemem sizi domuzlara siktirmeye kalksam onlar bile sikmez sizi, aşağılık mahlukatlar.
artık son olmasını dilediğim şehitlerimizdir.
2 dakikalığına, 20 entryliğine ünlü oluyorlar, insanlar onlar için üzülüyor. peki hiç düşünüyor musunuz siz televizyonu kapattıktan sonra sizle beraber ailesi de unutabiliyor mu?
artık bu kanı durdurmalıyız, kayıplara sabrımızı kalmadı...
silahla çözülemeyen sorun.
konuşarak çözülemeyen sorun.
ne ile çözülecek ki bu sorun?
günde 2 şehitten yüzlerce şehit vererek mi?
nasılsa can yakmıyor di mi hafta bi iki kere zuhur eden şehit haberleri.
ne istiyor bu insanlar? allah'tan belalarını mı?
ulan bu mu sizin adamlığınız?
bu kadar mı sizin haysiyetiniz.
vurup kaçarsınız ancak. bundan ibaret değil mi zaten hayatınız.
bi tarafım ağlamasın istiyor şehit anaları. ağlamasın. onlar ağladıkça seviniyor şerefsizler. onlar ağladıkça güç buluyor dağdaki itler.
ama nasıl ağlamasınlar. sen büyüt, gözünden sakın. vatan için gönder askere. sonra haberini al; kalleşlerce şehit edildiğinin.
nefret ediyorum artık bunu söylemekten. ama allah sabır versin geride kalanlara.
acı hem de çok acı olay. düşünsenize daha bundan bir kaç gün önce bu insanların hayalleri, beklentileri, umutları vardı. artık onlar için hiç bir şey yok bu dünyayla ilgili.
peki neden? ne yüzünden?
canlarına kıyan orospu çocuklarının bir an önce ölmesini ve kanlarının yerde kalmamasını diliyorum...
Belki ailelerinin acılarını bir nebze olsun hafifletir.
ne zamana kadar daha anneler vatan sağ olsun demeye devam edecekler, kemiğe dayanan bıçaklar ne zaman taş kemiklerimizi kesip geçecek diye düşündüren, malesef yeni bir şehit haberi.
yarın yine isimleri hatırlanmayacak, yine üzülen sadece anneler, eşler olacak.
şu an çok mu duygusalım bilmem. ağlıyorum. çok mu abartı? ağlamak? hayatımda hiç görmediğim, tanımadığım, iki kişi için ağlıyorum... onlar beni hiç tanımıyorlardı ama benim rahat uyumam için öldürler... suçluluk hissediyorum. öfke, nefret, şehitlerime minnet... pişmanım çok. sanki ben öldürdüm onları...
