ne zamana kadar daha anneler vatan sağ olsun demeye devam edecekler, kemiğe dayanan bıçaklar ne zaman taş kemiklerimizi kesip geçecek diye düşündüren, malesef yeni bir şehit haberi.
yarın yine isimleri hatırlanmayacak, yine üzülen sadece anneler, eşler olacak.
barış ve demohhrasii aşığı piçlerin sesinin çıkmadığı olaydır. sizin ve o canlı kalkan olmak için sınıra yürüyenlerin, validelerini ve bacılarını sikeyim diyeceğim de yemin olsun sikemem sizi domuzlara siktirmeye kalksam onlar bile sikmez sizi, aşağılık mahlukatlar.
acı hem de çok acı olay. düşünsenize daha bundan bir kaç gün önce bu insanların hayalleri, beklentileri, umutları vardı. artık onlar için hiç bir şey yok bu dünyayla ilgili.
peki neden? ne yüzünden?
canlarına kıyan orospu çocuklarının bir an önce ölmesini ve kanlarının yerde kalmamasını diliyorum...
Belki ailelerinin acılarını bir nebze olsun hafifletir.
şu an çok mu duygusalım bilmem. ağlıyorum. çok mu abartı? ağlamak? hayatımda hiç görmediğim, tanımadığım, iki kişi için ağlıyorum... onlar beni hiç tanımıyorlardı ama benim rahat uyumam için öldürler... suçluluk hissediyorum. öfke, nefret, şehitlerime minnet... pişmanım çok. sanki ben öldürdüm onları...
