3 ekim 2008. Aktütün karakoluna çok yakın bir karakolda görevdeyiz. Saldırı bekleniyor ama nereye olacağı net değil. Günlerden cuma. Ben kendi bölüğümde ktm bekliyorum haftasonu izine ayrılıcam diye. Derken görev çıkıyor gidiyoruz. Yemek yiyoruz, demir bardaklarda çayımızı alıyoruz elimize ben izine gidememenin verdiği bıkkınlıkla bir sigara yakıyorum, 4 gün sonra doğum günüm. Hayal kuruyordum istanbul a bir gitsem doğum günümde diye. Bir nefes daha alıyorum sigarasan. silah sesleri gelmeye başlıyor saatlerce susmayacak olan. Aktütün e saldırı başlıyor biz yan karakoldan duyuyoruz, saatler sürüyor saatler boyunca lanet olası sesler geliyor ama sen karakoldan ayrılAmıyorsun. Telsizlerden gelen sesler adamın beynini sikiyor, komutan "çok kötü çok kötü" diyor, sen yeni doğmuş bir çocuktan daha çok ağlıyorsun, gidemiyorsun ayrılamıyorsun, kıpırdayamıyorsun kardeşlerin canını veriyor.
insanlığının yarısını orada bırakıyorsun. Her şey bitiyor ve gecenin bir yarısı güvenlik önlemi almak için gidiyorsun,yerde kanlı bir kamuflaj parçasına öyle bir dalıp gidiyorsun ki, komutanının sana sağlam bir tokat atması gerekiyor, " bunu almak istiyorum" diyip cebine koyuyorsun.
Anlıyorsun baZı şeyleri, daha iyi kavrıyorsun aslında hiç bir değerinin olmadığını içine işleye işleye Anlıyorsun ama vatan savunmasına kaldığı yerden daha güçlü olarak devam ediyorsun.
Asla eskisi gibi olamayıp, hayatının her anında aklına kaZınacak şeyleri unutamıyorsun. Hayatı çocuk gibi ciddiye almayıp, her boka anlamsızca gülerek yaklaşmaktan başka bir şey yapmıyorsun.
insanlığının yarısını orada bırakmış biri olarak, bu vatan için canını veren kardeşlerime her daim bir fatiha okumadan sadece kendi çıkarları için eleştiri yapanlara sadece uzaktan bakıyorum.
3 ekim 2008.
"bunlar terör örgütünün son çırpınışları"
"bunlar son çırpınışları terör örgütünün"
"terör örgütünün son çırpınışları bunlar"
"terör örgütünün bunlar son çırpınışları"
"son çırpınışları bunlar terör örgütünün"
"son çırpınışları terör örgütünün bunlar"
allah rızası için rte'den farklı bir açıklama beklediğimiz kahpe saldırı allah rızası için.
beni 90'lı yıllara götüren olaydır. o zamanlarda da pkk'nın en az 150-200 kişilik gruplarla gerçekleştirdiği sayısız miktarda karakol baskını vardı ki bunların en acılısı da muhtemelen 15 mayıs 1992'de gerçekleşen, resmi rakamlara göre 27, gayri resmi rakamlara göre ise 80 askerimizi kaybettiğimiz şırnak taşdelen karakol baskınıdır. aktütün karakolu son 16 yıl içinde yanılmıyorsam 5 kez saldırıya uğramış, o da ayrı bir keder kaynağımızdır. gerçi haberlere göre sınır civarından uzun menzilli ağır silahlarla vurmuşlar(havan topu, howitzer vs), hadi bunu geçtim... bir başka kaynakta 200-250 kişilik bir terörist grubun, sınırı geçerek karakola ağır silahlarla saldırdığı geçmekteydi. yahu 2008 senesinde, gelişmişliğiyle övünen bir ordunun, en sıcak bölgelerden birinde 250 kişiden baskın yemesi de ne oluyor ki? son 20 senede hiç mi ders alınmamıştır? üstelik de saldırı saat 16.30 civarlarında, yani gündüz gözüyle olmaktadır. demek ki daha halen bu köpeklerle askeri anlamda tam manasıyla mücadeleyi öğrenememişiz, ya da birileri öğrenmemizi istemiyor. (pkk'nın elinde top mop ne gezer, bu piçlere bunları tedarik edenin kim olduğu da pek belli.)
not: bu arada bu orospu çocukluğu 4 ekim değil, 3 ekim günü saat 16.30 civarlarında gerçekleşmiştir; ancak haberleri daha yeni olarak medyaya ulaşmıştır. dolayısıyla başlığın düzeltilmesi gerekmektedir, bilgilerinize arz ederim. pk.
3 ay eğitim almış anne kuzularını pkk ile mücadeleye gönderirseniz ortaya çıkacak doğal sonuçlardan biridir.* çok hayretle karşılanmaması gereken ama derin bir şekilde üzünülesi durumdur.
ayriyetten insanın aklına "neden yıllar önce profesyonel orduya geçilmedi ki?" sorusunu getirir bu durum.
evet gerçi şu anda profesyonel ordu kuruluyor pkk için ama kanımca epey geç kalınmıştır.
edit:şehit olanların yarısının uzman personel olduğunu hatırlattı emperor*. o zaman yazdıklarımın yarsını geri alıyorum.
birileri rahatça golf oyanasın diye şehit olmuştur kendisi. ne yapalım bu kadar tepkisiz başka bir millet daha yoktur. ateş düştüğü yeri yakmaktadır tabi. birileri diskoda eğlenirken, birileri malı götürürken, yaşlı adamlar karar alıp, gençler ölürken daha ne beklenebilir ki.
yaş 28 idi ve gitti. gerisinin başkaları için ne önemi var. evlenecekti önümüzdeki yaz. hatta annesi daha şimdiden doğacak çocuğuna bile nakış işlemişti. ama ne bileydi oğlunun haince öldürüleceğini.
en büyük asker bizim asker nidalarıyla, askere gönderdiğimiz bu gençlere neler olmakta? göz göre göre ölüme atılmaktalar ve neticede olan bize olmakta, golf oyanayanlara değil.
gariptir türk insanı ; zira sabah sıcacık yataklarından uyanıp televizyonlarının kumandalarına uzandıklarında doğru kanalı (!)seçerlerse bu can sıkıcı haberler yerine "cem davran'ın hande ataizi'nin yeni erkek arkadaşı üzerine" fikirlerini dinleyip uykusuna devam edebilecek imkana sahiplerdi.
tarihinin hiçbir döneminde kendine bu kadar yabancılaşan , kendinden bu kadar uzaklaşan ve tüm dünyanın gözünde bu derece gurursuz bu denli çöküş içerisinde gözlerindeki körlük perdelerinden memnun etrafa gülümseyip içindeki kişiliksizliği dışarıya karaktersizce yansıtan başka bir türk toplumu görülmemiştir herhalde. bir milletin kendi onurunu savunması , hiçbir şekilde faşizm ya da şovenizm değildir olamaz da.
bir türk genci olarak şu manzarayı izlediğimde "acaba atatürk bu kadar çok güvenmekte haklı mıydı ?" diye sormadan edemiyorum.
ciğeri beş para etmeyecekler tarafından yaşama hakları elinden alınmış 15 genç daha. basiretsiz siyatçiler yüzünden yıllardan beri çektiğimiz sorunun sadece bugünlük küçük bir halkası.
bu konuyu da başkan bush'la görüşecek misiniz sn. başbakan.**
kim bilir hangi ailelerin ciğerleri yandı diye düşündüğüm, sabah sabah gözyaşlarımı sadece içime akıtamadığım, uzun uzun burnumuzun direğini sızlatan acı olaydır.
ne kadar beddua etsek de azdır ancak bir kez daha tekrarlayalım;
"bu meclise teröristleri sokanların, bu .rusbu çocuklarına yardım ve yataklık edenlerin, şehit ana-babaların ve tüm türk halkının canlarını, ciğerlerini yakan tüm g.tverenlerin sende canını yak, emellerini boşa çevir yarabbi!"
bir devletin, finans dünyası için oldukça önemli iki gökdeleni saldırıya uğrar, yıkılır. bu gerekçeyle iki ayrı ülke tarafınca işgal edilir, adına da demokrasi götürmek denir.
bir başka devlet, artık silahsız çözüm olmadığı açıkça belli olmasına rağmen satılmış idaresi nedeniyle yanıbaşındaki düşmanlara karşı terör sorununu çözmek için topyekun harekata kalkamaz, çünkü bunun adı işgal olur.
en zor gününde birlik olmuş "ne mutlu türk'üm diyene" diye yürüyüş yaparsın, bunun adı faşizm olur.
hiç bitmeyecekmiş gibi duran pkk terörünün son halkası. hep başkalarının çocuklarına olur gibi gelen haberlerden birisi, sayısız fikrin döndüğü bir konuda yeni bir eylem dalgası. batı dünyası bunu yapanlara asi diyor, özgürlük savaşçısı diyor. özgürlük adı altında bir ülkeyi bölmeye çalışmak normal bir şey demek ki.
masada çözüm diyorlar, neyi çözeceksin? adamlar ayrı yönetim diyorlar, bağımsızlık diyorlar. bunlar ödün verilecek şeyler değil, e fikirlerinden de vazgeçececek değiller, dolayısıyla yok masada bir çözüm. zorluyorlar fakat, herbir şehit haberi ile halkı bıkkınlığa itmeye, idareyi bir takım anlaşmalara zorlamaya çalışıyorlar.
ölüm, bu kadar doğal bir haber olmamalı oysa ki.
