3 dakikalık bir karanlığın ne kadar manidar bir anlamı var hiç düşündünüz mü? Bunu çok fazla düşünmemişizdir ama belki elektrikler kesilince bunun kokusunu almış olabiliriz. insanın kendisini 3 dakikalığına karanlığa, sessizliğe, bilgisizliğe gömmesi gayri iradi bir şeydir. Ama bir sürü insan bunu yaşamak zorundadır dünyamızda. Dünya sadece bizim gözlerimizle gördüğümüz, bizim kulaklarımızla duyduğumuz, bizim beynimizle anlamlandırdığımız bir küre değil. Buradan yola çıkarak Genel bir empati yapalım.
1.dakika: gözümüzü kapatalım, bu süre dolana kadar gözlerimizi hiç açmayalım. Kendimizi kör bir adamın yerine koyalım ve bu karanlık hiç bitmeyecekmiş gibi düşünelim. Ne kadar berbat bir duygu değil mi?
2. Dakika: 1 dakikalığına kulaklarımıza pamuk tıkayalım, hiçbir şey duymayalım. Kendimizi sağır bir adamın yerine koyalım ve bu sessizliğin hiç bitmeyeceğini düşünelim. Ne kadar çıldırtıcı değil mi?
3.dakika:1 dakika boyunca her şeye kayıtsız kalalım. Bizi irrite eden hiçbir şeye tepki göstermeyelim, bitki gibi sadece nefes alalım. Savaşlar, kuraklıklar, krizler hiçbiri umrumuzda olmasın! Ne kadar zavallıca değil mi?
Evet, 3 dakika boyunca her şeye gözünü kapatmak aslında milyarlarca insanı yaşamak diyebiliriz. Görmekten karanlığa, duymaktan sessizliğe, bilmekten umursamazlığa uzanan kontrastların yolculuğu üzerine kurulmuş bir gezegende 3 dakikalığına yaşıyoruz aslında.
uyurken yüzlerce 3 dakika herşeye gözlerimizi yumduğumuzu varsayarsak dünya üzerindeki tüm insanları binlerce hatta milyonlarca kez yaptığı uygulamadır.
