din demiş, iman demiş, allah demiş. allah! tamam, ya milli görüşcü, ya nurcu, ya da sofu, etiket yapıştırıcısı.
"olmadı tutturamadın hiçbiri değil yarraam" deyip onun kendi stiline geçiş yapıp bir de ağzını bozmak gerekir ki, şu analizi yapabilsin: "lan nurcu yarrak kürrek demez, sofu olsa aman haşa, milli görüşten olabilir bak ama onlar da pek küfür etmez. kim, ne, nasıl, noluyor?" a ha! girdi eleman 5n 1k krizine. burdan yollanır dine iman küfüre gider bu yine, dikkate almaya değmez, alt sıralara itilmeli.
başka türleri de var elbet, kominist demiş. bak bak komunist yazamıyor ama yaftalamada üstad. kendi çıplak götüne bakmayıp elaleme don biçenlere önerme-tasvir adı altında dahi olsa alim denebilirse bu kişi o kişidir.
aşkla ve insan ilişkileriyle ilgili entryleri okuyup, "ooo! başından geçmiş, çok tecrübeli bu" şeklinde hüküm veren yazardır. bu entryleri yazan yazar erkekse, feleğin çemberinden geçmiş, kadınsa "epeyce tecrübelenmiş, vay vay" gibi karara varılır.
yahu, insan ilişkisi bu. biraz kafa çalıştıran herkes ayağını denk alır. hangimizin, çocukken "kocam beni aldatıyor" veya "kaynanam şöyle, gelinim böyle" diye yakaran bir komşusu, bir akrabası olmadı ki? illa ki, başımızdan mı geçmesi gerekiyor? bir insanın, ağzı başka söylüyor ama hareketleri tam tersini gösteriyorsa, bu insana inanmamak çok büyük darbe yemiş olmayı mı gerektiriyor? aklı selim herkes anlar bunu.
vardır bu sözde alim reelde angut yazarlardan. sizi küçücük beynindeki sınırlı sayıdaki şablonlardan birine yakıştırır, özel mesajla tartıştığınızda da ne kadar kendinizi ifade etmeye çalışırsanız çalışın bu angutluğundan vazgeçmez.
karşısındakinin o üç cümlesinin (kendi fikirlerine aykırı olsa da) doğru olduğunu bilen,
o doğruyu, sahibinin muhtemel (diğer) yanlışları ile silmeye çalışan,
bu nedenle tanımadığı kişiyi mensubiyeti açısından yargılamaya çalışan ve kendisinin de mutlaka mensubiyeti bulunan alim olduğu mechul yazar.
