yarışmalarda, tv programlarında gördüğüm ve oldum olası ısınamadığım çocuklardan biridir. şahsen ailelerin kendi şovlarını yapmak için daha konuşmayı tam öğrenememiş çocuklara böyle yüklenmelerini hoş bulmuyorum. sanki parmak kadar çocuk marşı anlamını bilerek, duygusunu hissederek mi söylüyor? hayır. tabi ki yaşı gelince her şeyi öğrenecek. ama yavaş yavaş ve farkında olarak.
insani mutlu etse de; istiklal marsini, yazanını, yazıldığı koşulları, yazım sürecini ve bu güzel marşın içeriğini bilmediği sürece; onun çok da işine yaramayacak, fakat yine de insanın yüzünde ufacık bir tebessüm yaratan bir kisi.
adını zor söyleyen çocuğa "serhaddim" dedirtmek iyiliktir.o yavrucağında atalarının,dedelerinin kanlarıyla sulanmıştır bu toprak, daha bu yasta kime nasıl teşekkür edileceği öğretilen çocuktur.bu yaştan böyle şeyler aşılanıyor ki lise çağına geldiğinde istiklal marşı okunurken sanki bir b*k varmış gibi durduk yere sırıtan gerzeklerden olmayacağı kesin gibidir.
edit: eksileyen arkadas,milli marşımızı pek beğenmiyor galiba, söylenmesine karşı mı ne?
gidip barbie bebekleriyle oynaması gereken kızdır..iyiki bu çocuğun anne-babası gibi değildi benimkiler demek geliyor içimden..sokakta oynayamadıktan, yaramazlık yapamadıktan, oturup 10 kıta birşey ezberleyerek çocuk mu olunurmuş lan..bırakın bu işleri zamanı gelince ülkesini sevmeyi öğretirsin çocuğuna..3.5 yaşında bırak da çocuk olsun çocuğun...
liseli abileri söylemeye nedensiz bir yere utanırken, kısık sesle söylerken; adeta onları utandıracak küçük kızın eylemidir. lisede şahit olduğum bir diyalog;
- beyler istiklal marşını söylemiyoruz tamam mı?
+ neden?
- öyle işte ya söylemeyin.
ardından istiklal marşı başladı ve sınıfta * sadece iki kişi söyledi, biri kimse söylemediğinden bıraktı, ben de tam bırakacakken aklıma tarihimiz geldi ve aniden gururlanarak daha yüksek sesle söylemeye başladım.. belki yüksek sesle söylediğim için bana deli gözüyle bakmışlardır, belki yadırgamışlardır lakin ben o gün gurur duydum.. türklük sıfatını taşıdığımdan, atalarımızın özgürlük için aktığı kanlarından.. neden söylemeyeyim dedim kendi kendime, bu kadar zor kazanılmış bir istiklal için?..
aynı zamanda utanmıştım, atamızın bu vatanı emanet ettiği türk genci ne yapmaktaydı? üzülmüştüm, utanmıştım..
şimdi liselerin önünden geçerken bakıyorum da hala bir değişiklik yok, zorlanarak, istemeyerek söylüyorlar istiklal marşını. ''neden?'' diyorum kendi kendime, neden?.. neden bu kadar yozlaştık?..
gözlerimin yaşarıp tüylerimin diken diken olmasını sağlamış olan okula gitmemesine rağmen 10 kıtayı ezberlemesiyle yüreğimde bir gurur tablosu oluşturan ve 35 yaşında olup da hala istiklal marşını bilmeyenlerin örnek alması gereken zat-ı muhteremdir.
kendi bilinci yerine kadar yaptırılmaması gereken şeylerden biridir. özgür iradesi ile oynanmış geleceğin bireylerindendir. gram milliyetçilikten haz etmesem de, milliyetçi bir perspektifte, ileride bilinci yerine oturarak isteyerek bu şiiri böyle coşkulu okumuş olması daha anlamlı olmaz mıydı?
ne yaptığını bilmeyen ve anlamayan kızdır. ama 40 yaşına gelip de istiklal marşını bilmeyen şu adamlardan daha hayırlı bir vatan evladı olacağı kesin gibidir.
40 yaşında istiklal marşını bilmeyen rezilleri rüsvaları izlemek için... buyrun. http://www.youtube.com/watch?v=xKmIL1H3ews
anne ve babasının yada bir büyügünün iyi yönlendirmesiyle veya güzel bir ezberleme teknigi ögretmesiyle günümüzde yapılabilmesi imkansız olmayan olaydır.
ilkokula giden ablasına verilen istiklal marsi okuma görevi dolayısıyla, aynı odadaki ablasinin okudugu marsi duya duya hafızasına kazımış olan, ablasina, bircok vatandasa ve özellikle ulkeyi yonetmeleri beklenirken kongrelerdeki rezillikleri ile internete düşmüş bircok siyasiye tas cikarmis olan 3.5 yaşındaki gurur duyulası, alnından opulesi vatansever.
(bkz: muhtac oldugun kudret damarlarindaki asil kanda mevcuttur)
