güle birgün mideye hergün, gülü soluncaya mideye kusuncaya kadar bayram olacak durumdur. hani anlamadıysanız bu tanım kısmıydı. *
evet evet yanlış duymadınız 1 değil 2 değil tam 3 aşçıyla birden aynı evde yaşamak. hem de öğrencilikte! yahu durun hemen küfredip kulaklarımı çınlatmayın, arasan bulunmaz bir durum normalde biliyorum ama lütfen sakin olun, sinirlenmemeye çalışın, elinizdeki klavyeyi yavaşça yere bırakın ve beni bir dinleyin.
şimdi hacım diğer öğrenci arkadaşlarımdan özür dileyerek lafın girizgah kısmını tamamlayıp konumuza dönüyorum. böyle evde acayip şeyler yapıyorlar bu arkadaşlar, enterasan yemek isimleri, garip garip makarna sosları, yok risotto yok mozarella yok kıl yok tüy. lan eve alışverişe gidiyoruz para yetişmiyor. brokoliydi, bürüksel lahanasıydı, efendime söyleyim mangoydu, etti, göttü, tavuktu... sıçıyoruz sanki parayı anasını satayım. neymiş efendim ısırganotu yatağında fener balığıymış, asma yaprağında hellimmiş, şarap sos eşliğinde fıstıklı köfteymiş falan filan. annemin bol salçalı makarnasını özledim lan ben. bulgur pilavını, cacığı, çoban salatayı, tarhana çorbasını özledim! ulan ev kiramı zor ödüyorum mangoyla fener balığıyla narlı tavuk salatasıyla ne işim var olum? hem şarabı sos yapıp ne harabe-i viran ediyorsun yüreğimi? içmek varken. en son rakı soslu bilmem ne yapmışlardı da nasıl içim yandı lan. bildiğin rakıyı aldı döktü tavaya! yemeğe ne koyuyorsun, getir yemeğin yanında tek buzlu duble koy, keyfimiz yerine gelsin. sonra ay sonunu getiremiyoruz.
neyse, şimdi sünger yatağında buruşuk çarşaflı iki yastıklı hiç fıstıklı uykuma dalayım bari. tatlı ekşi sos eşliğinde.
eğer bolu da öğrenciyse hiçte imkansız olmayan durum.
hatırlıyorumda bizim boludaki öğrenci evinde aşçılık okuyan bizden küçük bir arkadaş vardı. ama garibimin evde hiç malzeme için en gösterişli hareketi tek elle yumurta kırmaktı. bizde wow derdik. sevinsin ama çocukta.
