piyangodan para çıkması gibi bir şey, bazen kasıtlı olarak kışlıkların ceplerine para bırakırım ki seneyi devriyesi geldiğinde elimi paltonun cebine attığımızda sevinelim.
pantolonun fiyatına bağlı olarak değişebilecek hadise.
levis engineered filansa yani 200 300 liralık bi pantolonsa bırakılır tabi değer yani ona canı sağolsun.
deneme yanılma yöntemi ile çürütülmüş iddiadır. sırf bunu çürütmek için pantolonumun cebine 100 tl koyup üç ay giymedim. üç ay sonra cep telefonumun hatırlatma alarmı çaldı. gidip pantolonu kontrol ettim para falan yoktu. kim aldı lan o 100 lirayı, yemin ediyorum öldüreceğim kardeşimi kesin o aldı! deney yapacağım diye yüz liradan oldum olm, bu başlığa yazanlar toplaşıp versin 100 liramı, bana ne!
ne üç ay bir pantolonu giymeden dolapta tutabilecek kadar çeşit ve çoklukta pantolon ne unutacak kadar yüz tane bir arada lira olmadığından başıma gelmeyecek hadise. lakin heyhat var evet efendim etrafımda böyle adamlar allahım kimlere izzet ve ikbal veriyorsun diye sorduran. manitaya ablası bir çanta verir çantadan bir künye çıkar.manita bunu ablasına söyleyince aa bulmuşsun senin olsun ben onu hatırlamıyorum bile cevabı alır böyle tanrı kulları da vardır.
bu gibi durumlarda, insanı tebessüm ettirirken düşündüren bir söz vardır, şöyleki; ''allah fakir kulunu sevindirmek için, eşşeğini önce kaybettirir, sonra buldururmuş.''
pantolonda 100 tl unutabildiğine göre parasının hesabını bilmiyor olması muhtemel insandır. 10 lira değil birader 100 lira bu nerede unutacaksın normal şartlarda. hele ki öğrenci falansa aklı kayar 2 dk yerinde görmesin o parayı.
geçenlerde biri mutluluğun tanımını sormuştu. hani o arkadaş nerde getirin onu buraya bi. su katılmamış saf duygularla iliklere kadar hissedilen mutluluktur efendim.
