5 Haziran - 2 Temmuz 2014 tarihleri arasında sermayeye, devlete karşı verilen çevre mücadelelerine destek, bir sanat siperi olabilmek için Mersin, Antalya, izmir, Bursa, Çanakkale, istanbul, Zonguldak, Bartın, Sinop, Samsun, Ordu, Rize, Van, Diyarbakır, Tunceli, Hatay'a gitti il, ilçe, köy gezdi; 30 etkinlik yaptı. Konser verdi, pantomim sergiledi, çocuklarla beraber eğlendi ve tüm sunumları meddah yaptı. Ekip; orkestra, pantomimciler, meddah, çocuklardan sorumlular, görüntü ve sosyal medya sorumlusundan, tam 12 kişiden oluşuyordu.
Kervan, sponsor kullanmadı. Gittiği yerlerdeki halk destek oldu. Aracın deposunu doldurdu, patlak lastiği tamir etti, kervancıların karnını doyurdu, sıcak yatak verdi... bu sayede ayakta kaldı ve bir başka diyara ulaştı kervan.
Asıl amaç sanatla destekti direnen, mücadele veren ya da kazanmış halka... Kendiliğinden oluşan diğer bir şey de ulaklık oldu. Sinop'un Mersin'den, Hatay'ın Çanakkale'den haberi oldu... Halklar, kim olursa olsun dili, dini, ulusu ne olursa olsun aynı şeyle uğraştığını anladı. Fındıklı'nın derelerinin de, Mordoğan'ın tarlalarının da, keçilerinin de, Sinop'un ağaçlarının da başında hep aynı bela var olduğunu gösterdi halklara.
Öyle sahneymiş,salonmuş aramadı kervan. Her yer sahneydi çünkü... Sokak, köy meydanı, şehir meydanı, okul bahçesi, pazar yeri... Kurdu çalgıları, boyadı yüzünü beyaza, çıkardı kuklasını, giydi kavuğunu, cübbesini, şişirdi balonlarını başladı halka anlatmaya; sermaye ne istiyor, isteklerini ne yaparak karşılıyor, oraya Hes kurulursa, buraya Res kurulursa, şuraya Nükleer Santral kurulursa neler olacağını anlattı. Her gün başka bir diyarda anlattı, usanmadan anlattı, yılmadan anlattı, oynayarak anlattı, söyleyerek anlattı, sessizce anlattı...
Fındıklı'da 98 yaşındaki Cevriye Nine anlatmış kervana; "oğlum ben her gece uyanıyorum, pencereden kulağımı uzatıyorum, Derenin sesini duyunca oh çekip geri yatıyorum"
Kimin hakkı var ki 98 yaşındaki bir kadının uykusunu bölmeye?..
