29 mart 2014 gecesinde evlerinin penceresinden şehri izleyen türkiye cumhuriyeti vatandaşlarının hissettiği endişe ve umut dolu duygu.
...yaşadığın şehri ve ülkeyi, alışveriş yaptığın marketleri, gezindiğin aynı bozuk kaldırımları, giremediğin internet sitelerini, annenin zoruyla da olsa izlediğin türk dizilerini, girdiğin uzun kuyrukları, nefes aldığın havayı ve uğradığın haksızlıkları paylaştığın insanlarla aynı duyguyu paylaşma umudu ve aynı duyguyu paylaşmama endişesi...
şu an sadece aslında cumhuriyetçiler değil, muhafazakarından tut komünistine kadar herkes kaygı ve umut arasında gidip geliyor. cumhuriyetçiler "ulan o kadar tape bilmem ne paylaştık, tayyiple o kadar dalga geçtik. şimdi bunlar tekrar kazanırsa biz ne bok yicez" diye kaygılanıyor, akpliler "yav şimdi biz o kadardır kazanıyoruz falan tamam ama, bu sefer bi farklı lan" deyip bi iç geçiriyor. yani herkes bildiğin yusuf yusuf ediyor, bir yanda koca bir kaygı öbür yanda umutlar.
tek diyeceğim şudur; tanrı türkiye cumhuriyeti'ni tüm kötülüklerden ve savaşlardan korusun.
