o zamanlar 10 yaşında ve ilkokul 5. sınıf öğrencisiydim. maçın oynandığı akşam aşırı bir şekilde ateşim çıkmış ve okula gitmeme rağmen tamamını bitiremeden yarı günde dönmüştüm. bu yüzden akşam bu maçın olduğunu da unutmuştum haliyle. sabah kalktığımda aklıma geldi ve babama sordum maç ne oldu diye, babam 1-1 bitti elendik dedi. şoke olmuştum bunu duyar duymaz. bu maçta galatasaray 75 dakika tek kale oynamasına rağmen trömsö kontra ataktan ilk devre bir gol bulmuş ve galatasaray ise golü 78. dakikada bulabilmişti. bu takımda yıllar geçse de sert savunma futbolu var sanki hatırlıyorum da 2012 yada 2013 yılında beşiktaş ile eşleşmişlerdi ve 2 maçta da yine sert savunma yaparak oynamışlardı. bu maçın ilki ise bildiğin tarlada oynanmıştı. bu maçla birlikte uefa'dan elenen galatasaray lige asılmış ve sezonu şampiyon olarak noktalamıştı.
maçtan önce gsli bir yöneticinin bu takıma elenirsek ülkeyi terk ederiz demişliği vardır. işin kötü yanı ülkeyi terk etmemişlerdir adam dediğin sözünde durur. kendini avrupa fatihi sanan menemen renkli takımın taşşak konusu olduğu eşleşmedir. avrupa fatihi ne lan 10 senede 2 defa avrupaya gideceksin birinde rezil olacaksın diğerinde şl tarihin en kolay grubunda 1 puanı götünü yırtarak zor alacaksın. tromsö koyar affetmez.
troll cinconların saha kötüydü hakem taraflıydı gibi bahanelerle unutmaya çalıştığı maçtır.bir yerlerden tanıdık geliyor bu bahaneler değil mi? (bkz: cfr cluj maçı)
bugün hatırladıkça yüzlere tebessüm yerleştiren maç, o zaman nasıl yerin dibine girdiysek şimdi de o kadar komik geliyor. maçı bıraktım ben, sırf rıdvan dilmen'in ümit kayıhan yorumu hatrına galatasaray tarihinin en renkli maçlarından biridir.
