birinin talimatıyla sevmeye ya da sevgisinden vazgeçmeye alışkın olmayan bünyelerin işleri. sevmeyecekmişim, sana mı soracağım lan! bak seviyorum işte, sen olmadan, sensizken, seni görmeden, nefes almadan, hiçbir ihtimali hesaplamadan, seni protesto ederek, talimatsız, içimden gelerek...davam lan bu benim. davam. hayat tarzım. onurum. gururum. hiçbir koşula, şarta, ihtimale takılmadan, kendi içimde yaşatarak ya da sokaklarda susarak..
doğaldır. zamanla sevmenin biçimi, şiddeti değişir belki. fakat bu da bir dönüşümdür. günden güne özlersin. onu törpüleyince sitem başlAr. sonra biraz sinir. hayal kırıklığı felan. bunların evrensel kümesi geçen zamana rağmen şiddetle sevmektir. hani kalkıp da sen beni sevme diye bir cümle kurmak zaten ne söyleyeceğini ve ne yapacağını bilmemektir. karakter sahibi insan sevdiği şeylere sıkı sıkıya bağladır. hangi koşulda ve şartta olursa olsun. insanlar sanıyor ki, oturduğum yerden beni seven, bana inanan birini bulurum. yok öyle bir dünya. olsaydı, şimdiye olurdu eminim. ben bu kızı sevdim. hatta sevmenin ötesinde sevdim. onun derdini sevilmek olmadığına da inanmadım. herkes sevilmek ister. onun için ben bu ayaklara inanmıyorum. sevme dediği halde içinden deli gibi sevilmeyi ister. unutulmak istemez. önemsiz gibi gördüğü, umursamadığı bu şey onun hayatında büyük yer kaplar aslında. ya da benim paranoyam bilmiyorum.
