27 yaşında yahut o civarda bir yaşta olup da evliliğe geç kalmış, evde kalmış gibi hissetme durumudur. kişi, evlenilecek insan aramaya başlar. valla ne yalan söyleyeyim maddi ve manevi olarak iyi durumdayım. 20 ile 28 yaş arası eş adayı arıyorum ama izmir'de bulamıyorum. annem olsaydı belki sağa sola bakınır bulurdu bir kız ama yok. görücü usulü işi de yok yani.
Tam zamanıdır. Bi başına olmaz bu işler. Bekar gözüyle de olmaz. işin ehli olan bir abla, bir hala, teyze veya yenge de bu işi kıvırır. Niyet samimi olsun yeter. Elbet etrafta mahir çöpçatanlar vardır. Görücü de olsa görülür bakılır tanışılır karar verilir. Mutlaka Büyükler ile istişare edilir. Şayet ben başımın çaresine bakarım derseniz, o halde çala kaşık saldırırsan ne çıkarsa bahtına.
27 yaşında değilim, ama evlilikten ziyade birisini bulmak için ben de geç kalmış hissediyorum.
tanışacaksın da ondan sonra işte kimyanız uyuşacak mı ya da size tahammül edecek mi falan diye düşünürken kendinizi yiyorsunuz.
valla bana rahat yaklaşan birisi olursa neden olmasın, ama birisi için kendimi ya da kendim için birisini zorlamak istemiyorum şu saatten sonra.
