bu başlık 3 günde 169 tane entry almış. başlık sahibinin tuzu kuru da, biz kendi davamıza bakalım dedim.
"ulan gavat, 27 yaşına gelmişsin, bi işe gireydin en azından 3 kuruşun olurdu" demek türkiye şartlarında ne kadar doğru acaba?
biz össye girdiğimizde, matematik öğretmenliğinin puanıyla ortalama bir tıp fakültesine girebiliyordun. o dönem matematik yazan adamlar şimdi kadro kovalıyor abi.
adam 27 yaşına gelmiş. dersanede çalışsa adamı sömürüyorlar. çalışmasa kpssye kastırsa gidip o yaşta babasından para almak zorunda kalacak; işsiz.
daha işi olmayan adamın evi, arabası zaten olmaz.
yazları sanayide çalışacak durumu da yok; koca öğretmen. en az mühendis kadar, doktor kadar saygı değer bir meslektir ne de olsa öğretmenlik.
bu durumda n'oluyor? aç, işsiz, eşsiz...
haa şu da var yarın bi gün kızımı 18 yaşında baba parasıyla hava atan adamama verir miyim? yalan yok işsiz öğretmeni tercih ederim. zengin olmak suç değil, servet düşmanı hiç değilim. mesele başka biradereşenko.
edit: işte imla, noktalama ve çeşitli küçük sapkınlıklar.
sakın umutsuzluğa kapılmaması gereken, azimli, çalışkan olarak asla pes etmeden yapabileceğine inanarak ve inandırarak iş aramak ve bulduğu bu işte de başarılı ve özverili bir şekilde çalışmasını bilmek, bilmeli ki sabır ve gayret bu mevcut durumunu çok rahatlıkla çözebilecek, yeter ki kendisi güçlü bir iradeye sahip olsun.
eğer babadan dededen kalma malı mülkü yoksa sıradan yurdum insanı diye tanımlayabileceğimiz gençtir kendisi. ülkede ki asgari ücret tutarı, açlık sınırı, enflasyon baz alındığında ya ne olacağıdı diye sorulmaz mı? bence sorulur.
