Şahsımda olandır. Ne ileri gidip yetişkin olabiliyorum ne de çocuksu kalabiliyorum. Arafta gibiyim. Bir tarafım olgun bir tarafım muzip ergen. Değişik bir yaş.
eğer bir gün içimizdeki o "muzip ergen" yok olursa, yaşama sevinci de o anda cızlamı çeker. onun için "içimizdeki muzip ergen" ateşi ilk yakan insanın yaptığı gibi sürekli kutsanmalıdır.
