normaldir.
amerikada değil türkiyede yaşıyoruz biz canım ya ne olacadı ayrı evde yaşamana izin mi vereceklerdi?
(yazar burada kız çocuklarından bahsetmekle birlikte erkek çocuklarının büyük bir kısmını da kapsıyor)
bik bik bik. ya hu arkadaş, herkes mi özgürlüğüne bu denli düşkün? e ben neden etrafımda hep ailesiyle yaşayan 26 yaş ve hatta üstüne denk geliyorum. çünkü bi benim arkadaş çevremde, okulunu bitirip işe ailesinin yanında girerek hem birikim yapma hem tecrübe kazanma maksadıyla yaşamayı tercih edenler var. bi sizler tecrübe kazanmadan çok iyi firmalarda üst düzey konumda işe başlıyorsunuz, da bu açlık sınırı çizgisinde "sürünüyor" pardon geçiniyorsunuz.
neden yadırgandığını anlayamadığım durum. ailesi turşusunu kuracaktır belki arkadaşın,o da bir seçenek.
tam bir ana kuzusudur tek başına yaşayamaz yemetir bulaşıktır temizliktir bu işler ona göre değildir. bir kısmeti bulunup evlendirilir otuzuna gelince.
şahsım adına iki yıl sonra vuku bulacak hadisedir. olmuyor bir vakit sonra gerçekten, hele de ortak bütçeniz varsa ızdıraptır, hele de siz (şahsım adına ben) şerefsizin teki aileniz de muhafazakar bir aileyse yaşattığınız her halt için bonus niyetine vicdan azabı da yanında gelir. adaletine nitelikli cinsel istismarda bulunayım dünya.
hiç aileden ayrılmamış ve ayrılmış olarak 2 şekilde değerlendirmek gerekir. Dışarı şehirlerde okumuş 4 seneden daha fazla kendi yaşamını kendi sürdürmüş ve tüm özgürlüğüyle sadece kendisinden sorumlu bireyin düştüğü durum daha vahimdir. Çünkü bir an kısıtlandığınızı hissedersiniz. Hayatınız sadece sizin iken aile bir daha karışmak zorunda kalır. Erkek için daha zordur bayanlar bu duruma ailenin durumuna göre daha kolay ısınır. Yalnız erkek kişisi hele ki gezip tozmayı ve arkadaşlarıyla olmayı seviyorsa, burayı otel gibi kullanma tarzı konuşmaları belli bir yaştan sonra kaldıramayabilir. Aileden hiç ayrılmamış bireye gelince onlar için biraz daha atlatılması kolay bir travmadır. Çünkü bu duruma alışmışlardır. Tek dertleri evlenmeyecek misin? tarzı anne veya akraba sorularıdır.
zorunluluklar biter, iş bulunur çalışmaya başlanır evden işe işten eve gidilir gelinir. kiradır, ütüdür, yemektir uğraşmayan insandır, "evlen ulan!" baskılarına "yeaa evdeki rahatı bozar mıyım" haklı tepkisini verir. "olum işyerine yakın ev tutalım hem öğrencilikteki gibi yaşar takılırız" akıl çelmelerine kanmaz, yemektir bilmemnedir gibi olayları tehlikeye atmaz, boşuna kira mira masrafa girmez böyle de akıllı, iktisatlı insandır. hatta günde ikibuçuk saat servis çilesine bile katlanır, sabırlıdır. alkol alınıp geç gelinen gecelerde anahtarla girip görünmeden uyunursa problem çıkmaz, yuvarlanır gidilir böyle. bi de bi daha söyliyim,
