hiçbir işe yaramayan boş bir insan olarak görüyorum kendimi.
27. yaş günüme 10 gün var. galiba hayatta birçok şeyi ıskaladım. geri kazanılamayacak alışkanlıklar kaybettim. olmuyor. zaman boş geçiyor ve kendime hakim olamıyorum.
beni bu hayatta gerçekten ne tatmin eder bilmiyorum. belki de ne olduğunu bildiğim için ve onlara ulaşamayacağımı bildiğim için mutsuzum.
sadece müzik dinleyebiliyorum boş boş. bir de belki üçüncü sınıf diziler.
ben olmadım ya. kendimi hiç beğenmiyorum. istediğim kalitede bir insan olmadım ve galiba olamayacağım.
Kardeş bizde o yaşlardayız, bizde kaybettik ve işsiziz o kadar da takma kafaya. Sonuçta bir izmir nüfusu kadar bizim yaşlarda boş beleş işsiz insanlar var. Relax demek istediğim yazar.
Kendini gerçekleştirememiş olmanın acısı bu. Kapasitesini kullanamamış olmanın acısı, bir işe yaramadığını düşünmenin ve ömrünü boşa harcamanın verdiği acı.
