ilk defa türkiye maçlarından sonra, bir takım için içten üzüldüğüm maç. gönül isterdi ki, abd tüm karizmasıyla çeyrek finale çıksın ama olmadı. ancak, abd nin bu turnuvanın en sağlam futbol oynayan takımlarından biri olduğu gerçeğini değiştirmemiştir bu maç.
her fırsatta biz açız diye ağlayıp, bu tarz organizasyonların gereksizliğini vurgulayan, bu şenliklerden mutlu olan batılı insanlara karşı duygu sömürüsü yapmaktan geri kalmayan aç ve fakir zencilerin adım adım başarıya koşturdukarının kanıtı olan, kendilerini çeyrek finale kadar taşıyan maç. aslında alttan alta bu durumdan hoşnut olduklarını, bu duygu sömürülerini bi strateji malzemesi olarak kullandıklarını da anlıyoruz. haydi bastırın fakir ama gururlu aslanlar.
gana'nın yankee'leri evine yankee go home diyerek gönderdiği, bizi ve kendilerini bulutların üstüne taşıdığı maç olmuştur. tam da wavin' flag dinleme zamanıdır.
bu maç sonrası abd yönetimi, "doğru lan! biz ırak'ta afganistan'da yanlış yaptık, allah da cezamızı verdi. gana'ya yenildik." demeyecektir. altı üstü bir futbol maçıdır. turnuvada daha pozitif futbol oynayan taraf abd takımı'ydı. bence elenmesi futbol adına iyi olmadı.
futbolda da ırkçılık yapılmazki.
yeşil sahaların çimleri bile renkli iken, hangi siyah, beyazdan bahsediyoruz. oynanılan top bile çift renkli.
siyahi kardeşlerimize ırkçı gözüyle bakmak, tarihin ilan ettiği ezalarını haksız haklı çıkaracak pozisyonlar yaratabilir.
o yüzden düdüğü çalıyor ve ofsayt diyorum.
abd insanı hakkında benim de fantastik düşüncelerim var falan ama yine de seviyorum adamları, afrikalılardan daha çok severim hatta. vay anasını, ne çok sevinmiş böyle sözlükçüler.
ha ayrıca, victor kassai'nin 2003 yılından beri fifa olduğunu öğrendik bu maçta. spikeri kimdi hatırlamıyorum fakat kendisi cümleleri yarıda kesmemesi gerektiği gerçeğine çok ama çok dikkat etmeli. güldüm baya.
