sözlüğün ufak ufak kahvehaneye döndüğünün resmidir.
ne yazık memleket insanı futbolu tartışacak düzeyde değil. bi tane fenerbahçeli çıkıp " abiler bi dakka yaa belki bu işin içinde iş vardır " deyip serin bi şekilde yaklaşmıyor olaylara.
bi tane galatasaraylı, beşiktaşlı ya da trabzonlu,
" abilerim ablalarım böyle de saçmalama olmaz bu ne basiretsizliktir. herifler bi gün kala kuraya katılamayacaklarını öğrendiler yazıktır, ayıptır, günahtır " demedi.
demek ki neymiş, memleketde şartlar henüz futbol konuşmak için olgun değilmiş. ben şimdi hatırladım neden ortaokuldan beri kimseyle takım muhabbeti yapmadığımı, kendi takımımı içten içe, bazen dıştan içe, bazense içten dışa destkleyip sevdiğimi.
