Amaç arayışı.
25 dolaylarına kadar evrendeki varlığımın bir sebebi olması gerektiğini düşünür ve bunu bulmaya çalışırdım. Artık değersiz ve hiç olduğumu biliyorum.
eskiden yemediğimiz çoğu şeyi yaş ilerleyince yiyoruz, hayatın belirli bir evresinden sonra yemek sadece bir yaşam aracı olarak kalıyor diye düşünüyorum. mesela ölene kadar makarna yiyebilirim ama yemesem de olur ya da sebze yemeklerinin görüntüsü hoşuma gitmiyor ama açsam yiyebilirim. sadece sakatat asla tüketmem. öyle karışık kuruşuk şeyler işte.
daha başka şeyler de var ama çok spesifik takılamayacağım.
