gençliğin tam ortasında gibi hissedilen bir yaşta hayata beraber yürüyebileceğiniz,
beraber gelecek hayalleri kurup , sevip sevilebileceğiniz bir sevgilinin, eşin olmamasıdır. hatta bu yaşta hayallerde bile yalnız olmaktır.
zannediyorum ki en çok çevrenin de kıskanıldığı yaşlardan birisidir.
ömür boyunca yalnız kalmak, ölünün 3 gün sonrası bulunması gibi düşünceler hakim olmaya başlar kişiye. sanki dünyada anlaşabilecek bir tane bile insan yokmuş gibi endişe ile bir umutsuzluk baş vermeye başlar. genelde de sonunda enikonu düşünülmemiş ilişkiler ortaya çıkar, sonra da ondan çocuk yapılır. ayyy... üzüldüm bak şimdi..
28'ine kadar bunu yaşamış biriyim, ama bazı şeyler hayata bir girdimi, yılların tüm yaşanmamışlarını intikam alıracasına sökrek altınca herşeye değiyor sonunda. sonra tüm bu yanlız yıllar kötü bir kabus gibi geçmişte kalıyor.
