Genç miyim yaşlı mıyım anlamadığım yaştır. Yarısı da bitti ama hiçbir şey anlamadım. Kendimden büyükleri görünce üff çıtırım ben diyorum ama asla 22 yaş altına tahammülüm olmayacak kadar da yaşlı hissediyorum.
Güzel yıllardı. O yıllarda üniversiteyi bitirmiş toy, kendini beğenmiş bir kişilik ile etrafımı genelde ciddiye almıyordum. Genç, daha az saçlarıma ak düşmüş, dinamik ve hayat dolu birisiydim. Lakin şu an hayat dolu muyum tabi ki de evet hayat benim için var ve yaşımı söylemeyeceğim.
Uludağ sözlükle tanıştığım yaş. Evde bilgisayar yok. iş yerinden giriyorum sözlüğe. Ne kuduruyorum ne kuduruyorum. Akşamları da gariban gibi ay şimdi bunlar bensiz sözlükte ne eğleniyorlardır ne eğleniyorlardır diye hayıflanıyorum. Abim ve kuzenlerimle birlikte yaşıyorum. Evimizde televizyon yok. Kuzenimle bir kavgamızda kuzenim televizyonu kırıyor. Televizyon onun olduğu için kırmaya hakkı olduğunu düşünüyor. Haspam ya. Kontörlü telefon var ama kontör hiç yok. haftada dört kitap bitirdiğim zamanlar oluyordu. Şimdilerde haftada kırk sayfa okusam öpüp başıma koyuyorum. Tek eğlencem kitaplardı. Şimdi hayatım o zamana göre çok daha konforlu ama yine de o yaşlarımı özlüyorum.
insanı yoruyor ya. millet bu yaşta evleniyor filan çocuk yapıyorlar. işleri var filan. ben hala öğrenciyim. askere de gitmedim. ülkeden gidebilirim ama.
Olgun birine dönüşüp hayatta bir çizgi belirlemek icin gelinmesi gereken minimum yas. Daha oncesinde verdiğiniz kararlar muhtemelen degistirilebilir fakat artik saglam adimlar atma vakti gelmistir.
hiçbir aşk eskisi gibi kokmayacak, hiçbir arkadaş eskisi gibi masum olmayacak,
hiçbir ebeveyn eskisi kadar sabırlı davranmayacak ve hayat eskisi kadar kolay olmayacak.
gördüğünü görmüşsün sık gitsin kafana..
