Ailen seni okutmuş büyütmüş, asgari ücretle çalışan baban seni okutabilmek için gündüz çalıştığı gibi gece de taksiye çalışmış. 24 saat çalışmış... Sen de mezun olup 3 binlirayı cebine atınca ayrı eve çıkmışsın... Vefasılığın daniskasıdır
Ayrı evdeyim aileme yardın ediyorum deme... Kendi evinin masrafları kredi borçların derken o para sana da yetmeyecek...
Hem annenin güzel yemeklerinden de mahrum kalacaksın
aslında çok güzeldir. Ama ailesiyle yaşadığı günlerin kıymetini bilemeyen için ızdıraptır. 4-5 sene uzaklarda yaşadım evden, aileden. Şimdi tekrar döndüğümden anlıyorum. ileride onların olmayacağını bilmek ve onlardan ayrı kalınacağını akılın bir yerinde tutmak gerekir. Pişman olmamak için, üzülmemek için.
25 yaşındayken aileden uzakta okuyan birinin, ileriki dönemlerde ailenin yanında olup, ekmek elden su gölden, kiraydı faturaydı sıkıntılarından uzakta yaşamak isyeceği ve aileden ayrı bu gibi sıkıntılar içinden eve döndüğünde kendini krallar gibi hissedeceği durumudur..
türkiye'deki gençlerin çoğunun zorunlu okumaya mahkum edilmesi sonucu oluşan sosyal krizdir. 2 milyon kişinin üniversite okumaya çalıştığı başka bir ülke yoktur, çin hariç çünkü çin'in nüfüsu 2 milyar.
yaşamayanın bilemeyeceği ızdıraptır.hele ki üniversiteyi başka şehirde okuyup gelmişse eyvah eyvah.
öğrenci evinde yaşanan tonla güzelliğe derin bir hasret beslenir.
arkadaşlarla sabaha kadar batak,king vs. oynamak,eve gecenin bir yarısı dönmek gibi özgürlükleri baba evinde bulamamak büyük hüsrandır.okul bitse de iş var mıdır güzel yurdumda? parası var ise de türk ailesi başka eve çıkma fikrine şiddetle karşı çıkar.sebep de hep aynı soruyla gelir "bu evde neyin eksik?" velhasıl hayat amerikan filmlerindeki gibi değildir.Bir de bu 25'lik vatandaş kız ise vay haline.Annenin gün misafirlerine çay ikram edilir.Sürekli evlilik ile ilgili imalı sorulara maruz kalınır.Okul biter evlenilir daha ne olsun de mi canım.
"Bu eve en son baba girer!" ihtarı ile burun buruna yaşayarak dışarı çıksan bile arkadaşlarınla istediğin kadar kalamazsın.
Bankadan harçlık çekmek babanın yüzüne bakarak para istemekten daha kolaydı diye düşünürsün.
türk toplumunun çocuk yetiştirme tarzı ile alakalı bir durumdur. toplumumuzda neden böyle bir tarz gelişmiş, derin bir mevzudur. elbet bir açıklaması vardır. şimdi uzun uzadıya bir açıklama yapar, Nihâl Atsız otağından girer, katerina'nın çadırından çıkarım ama kafa şişirmek istemem.
ecnebi toplumlar için " çocuk 18 yaşına geldiğinde bağlasan evde durmaz " denilir. doğrudur da. bakın Avusturyalı bir baba kız çocuklarını, komşuları şikayet edene kadar ne güzel eve bağlamış! neyse. dediğim o ki; avrupai toplumlardA aile bağlarINDAN PEK SÖZ EDiLemez. edilse dahi kuvvet derecesi zayıftır. hoş onların da " aile bağlarımız çok kuvvetli olacak " gibi bir gayleleri yoktur. onlara göre işin esası birey olmaktır. " birey ol da ne olursan ol " anlayışı hakimdir. bu anlayışlarının bizim toplumuza özellikle erkeklerimize yansıması " ecnebi kızlar kolay elde edilebilir " şeklindedir. bizim pencerden öyle görülüyor. ben ne yapayim!
kısacası, bizim toplumlumuzda genel olarak pek zora gidecek bir durum değildir, - hele kız isen - 25 yaşında aile ile yaşamak zorunda kalmak. bi de 5 sene daha geçsin böyle koca da bulunmaz. sonrası zaten belli; kalıksın! artık örekeni hamam tası yapıp, duvardaki ana yadigarı un eleğinin yanına asmaktan başka çaren kalmaz.
ekonomik kriz teğet geçtiği için %15,5'in içinde olan üniversite mezunu kişinin içinde bulunacağı durumdur.
5 lira istemeye utanır, öğrenim kredisi taksitleri yığılmaya başlamıştır ama bankalar batmadı ya, ülkede kriz yoktur anasını satayım.
diplomamızda sponsored by ramsey yazmıyor ki, öğrenim kredisine muhtaç olmayalım? babamızın cihan kamer gibi dostları yok ki, bize yardımcı olup ortak yapsın? merhum hasan doğan gibi dostları yok ki, gemicik satsın? kemal unakıtan gibi babamız yok ki, girdiğimiz sektörlerdeki vergileri sıfırlasın?
