2 sene sonraki halimdir, bizzat benimdir. Gayet doğal bir durumdur, "yemek yapmak çabuk öğrenilebilir fakat karakter yoksa yemek yapmayı bilmenin önemi yoktur"
"Yemek yapmada ne var?" denilecek kızdır. Geneli beceremeyeceğini düşünüp hiç ocağın yanına yaklaşmıyor.
Halbuki bir şey yok. salçayı koy, yanına ne koyarsan koy yemek oluyor.
Daha olmadı internetten tarife, malzemelere bakar alır yapar. Ben erkek halimle çabalıyorsam onların da yapabilmesi lazım.
30 yaşına gelip de daha evini, arabasını alamamış, düzgün bir gelire sahip olmayan erkeklere çoktur bile. ülkedeki bütün erkekler her bakımdan evliliğe yeterli, bir tek dert yemek kaldı. yemek yapmayı biraz becerisi olan kız 2 günde öğrenir, onca yemek tarifi kitabı ve internet elinin altındayken öğrenemiyorsa beceriksizdir. lakin karısını çalışmaya mecbur etmeden evlilik yürütebilecek babayiğit bu devirde kolay yetişmiyor, hayat düzeni de öyle 2 günde tarif kitabından bakarak öğrenilmiyor. görüyoruz, duyuyoruz, yaşıyoruz ayda 5.000 lira maaş aldığı halde dışarıda yediği yemeğin, gittiği sinemanın, içtiği kahvenin parasını yanındaki kıza ödeten öküzler çok.
Beslenme bir insanın temel ihtiyaçlarından bir tanesidir. Bu yüzden her insanın kadın erkek demeden gerekli düzeyde yemek yapmayı bilmesi gerekir bence. He siz 'bilmesemde olur başkasının eline bakarım' diyorsanız orası ayrı tabii.
ağustosta 25ime gireceğim ve yemek yapmayı bilmiyorum. tarife bakmadan tek bir yemek yapamıyorum artık. tost, makarna ve yumurta hariç. yorgunluktan yumurtayı kırmayı bile beceremem çoğu zaman. iş kadınıyım, zamanım ve fırsatım olmuyor. çok da umrumda. elin adamı bana laf atmadan önce benimki gibi bir statüye ulaşıp öyle konuşsun. madem öyle, git kendin öğren yemek yapmayı.
25 olsa yine iyi 30 ve üstü olup yapamayanlar var. ben erkek olarak çoğu yemeği, hamur işi felan yapabiliyorum. hatta iş yerine kurabiye götürdüm yemek için kız arkadaşlar gördü ikram ettim. oha bunu sen mi yaptın ellerde ne cevher var felan demeye başladılar. atomu parçalasam bu kadar ilgi görmezdim.
