O yaşlar için depresyon sebebidir.
Erkekler daha çok yaşar bu problemi, okulu uzat, askerliği ertele, aileden ayrıl vs derken bir bakmışsın yaş olmuş 27. Elde var sıfır.
Bayanlar öyle mi? Öğrenciyken başlarlar çalışmaya. Heheyy.
oncelikle kpss'nin cikar bir yol olmadigini soyleyeyim. bir seyler basarabilmek adina cok buyuk sikintilara girmek gerek. hayatin donum noktasi olan yaslar sonucta. unv bittiginden beri, her sene sirketimi degistirdim. vizyonumu genisletmek adina farkli sehirlerde, farkli insanlarla bulundum-yasadim-calistim. yavastan meyvesini aliyorum. iyi bir sirkette yine iyi bir departmanda baslayacagim onumuzdeki hafta.
Başarıdan anladığınızın ne olduğuna göre değişir bunun cevabı. Genelgeçer toplum nezdinde başarıdan bahsediyosanız ilk kpss de biraz kasıp devlet memuru olarak başarı merdivenlerinde zirveye doğru basamakları zıplayabilirsiniz. Ama hayatta başarılı olmanın böyle bişey olamayacağını idrak edecek kafadaysanız, 25 in daha çok yolun başı olduğunu da bilmelisiniz.
25 yasimdayim. cok degil 3 ay sonra 26 dolacak okudum universiteyi 3 sene calistim su an askerdeyim ama bir sik basarabildim mi bilmiyorum dogru duzgun bi kiz bulamadim mesela oyle cok luks arabalara binemedim mustakil bahceli bi evim olmadi. nerden baktiginiza bagli bu sik bence oyle.
söyleyeni çekiçle dövmek istediğim boktan ve aşırı iddialı cümle....
ulan 25 yaş ne mk ?
60 yaşına gelip bir baltaya sap olamamış insanlar var...bu ne kadar iddiali bir cümle böyle....bunun kanseri var, hastalığı var, kazası var, belası var, psikolojik sorunu var be gülüm...
sanma ki bu hayat böyle toz pembe, tıkır tıkır gider......çok kibirli ve iddialı bir cümle...böyle abuk sabuk konuşma benden söylemesi..
yoksa 55 yaşına gelirsin ve hayattaki en büyük amacın kimseye rezil olmadan ve altına pislemeden tuvalete gidebilmek olur....benden söylemesi...
henüz o yaşa gelmemiş olsam da bir kaç sene daha böyle devam ederse benimde olacağım şey. olumlu düşünülürse ihtiyaç listeniz inanılmaz ölçüde küçülüyor ve hayattan beklenti azaldıkça da başarı daha da önemsiz hale geliyor. başarı önemsenmedikçe de hayat hiçe yakın ilerliyor her anlamda. ama daha az şeyle hatta yeri geldiğinde hiçlikle bile mutlu olmayı öğreniyorsun. daha sonra anlıyorsun ki hayattaki tek başarın hiçlikle mutlu olmak. bu bazen insanı üzüyor, bazen de kendinle gurur duyuyorsun. insanların peşinde koştukları şeyi önemsemiyorsun. kendini anormal hissediyorsun. ama hala önemsemiyorsun. açken, üşüyorken, susamışken mutlusun. hem de bu dertleri olmayan bir çok insandan daha mutlusun. yokluktan mutluluk çıkarıyorsun. daha büyük başarı mı var?
asla sorun edilmemesi gereken durum. ama çalışıp ileride bu başarı eksikliğini kapatmak gerekir oyun henüz bitmedi daha süreniz var hele bir 40 olun sonra konuşulur bunlar. (bkz: 25 yaş/#26281699)
ahahah ayni ben dedigimdir. yasim 28 bu arada.
hani orta sinif ile zengin tabaka arasindaki bir aileden gelmesem, universiteyi bitirdikten sonra direkt evlendirirlerdi beni o derece.
kendini toplum baskısı altında ezik hisseden insan beyanıdır.
kusura bakmayın ama iki tane kaliteli arabaya binmekle, reinadan kaldırdığı iki karıyı sikip sabah ananaslı yulaflı kahvaltı etmekle, bilmemkimgillerin taze kızı ile evlenmekle başarılı sayılıyosa birisi, alın o başarınızı götünüze sokun. insanın önceliği toplumsal hayata eşdeğer şeyler yaşamak değil, kendi hayatının farklılığını kabul edip ona göre yaşamaktır.
başarı diye bahsettiklerinizin çoğu ya sıradan ya da basit şeyler.
Öncelikle toplumun kendisine dikte ettiği 'başarı' kavramani içselleştirmesi, kendini bişeyler başarmak zorunda hissetmesi itibariyle kişinin at gözlüklerinden kurtulamadıgini söyleyebiliriz.
Toplum içine doğdugumuz andan itibaren bizi kendi beklentilerine gore sekillendirir. Okulda basarili olmak, iyi olmak, iyi universite bitirmek, iyi para kazanmak v.s. Bunlari kutsallaştirir, bireyleri bu uğurda çabalamaya iter. O raddeye gelirki toplum gözünde değerli olan işler yapamamis insanlar kendilerini başarisiz biri olarak addederler...
Elbetteki zamanında birçok başarıya imza atsakta an itibariyle sıfıra sıfır olduğumuz durum.
Dünya malı dünyada kalıyor. 25 yılımı dolu dolu geçirip anı yaşadım. Şimdilerde gelecek planları yapmaya başladım. Şuan sıfıra sıfırım hiçbir şey için geç değil. Temeli attım hayata doğru koşmaya hazırım.
Bır şey başarmak ne ki? Başarısız bır hiç oldugundan değil ayriyetten çok saçma geliyor bır is başarmak. Okul okumak, para kazanmak, bır seye sahip olmak.. Hayatta anlam verebildiğim tek-bir-şey- bile - yok. Üzgünüm bu yüzden yani. başarılı olan insanlar, azimli insanlar,. Hiç anlayamayacagim. "Başka bır günde de gülmek için hayatta kal.". Şu an yürürlükte olan Plan'ım bu ve ciddiyetle sıkılmak üzereyim herseyden.
