okulun bitmesiyle yaş en az 30-31 olur. tus ve uzmanlığın bitmesi ve istenilen hayat düzeni oturtulunca yaş 40. sonra kafanıza parke taşı falan yemeler, yasal düzenlemeler... ''keşke köle gibi 2bin lira maaşla çalışsaydım en azından hayatımı küçük küçük yaşardım'' dersiniz. Çünkü istediğiniz hayatı kuramamışsınızdır. Gençliğiniz yok olmuştur.
iyidir hoştur tıp dışındaki meslekleri okumaya karar vermekten çok daha mantıklıdır. Önemli olan bunu kazanabilmektir kolay iş değildir aşama Hele ki 20sinden sonra insan biraz daha kalın kafalı olur zannımca. Kısacası bi temeli yoksa boş bi hayaldir
23 yaşındayken kişinin sevmediği hatta nefret ettiği, başarısız olduğu bir meslekte 2bin lira ile işe başlamasından(ve hayatı boyunca bu sevmediği işi yapmasından) daha kötü bi durum değildir.
kesinlikle ingilizce hazırlığı olmayan bir okulu seçmelidir. yoksa direk 7 seneye bağlar. ayrıca bayansa en kısa zamanda üst dönemlerden bi oğlan kafalayıp evlenip çocuk yapmaya baksın. 35ten sonra çocuk doğurmak büyük sıkıntı.
50 yıl boyunca sevmediği bir işi yapmaya çalışmaktan çok daha mantıklı bir harekettir de benim sorunum bu alanın neden tıp olduğu. ne bok var bu doktorlukta herkesin sevdiği? sikindirik koşullarda 3 kuruş maaşa çalışıp elin herifinin kıçına parmak atmak çok mu eğlenceli gözüküyo dışardan?
30 yaşında okulun biteceğini düşünürsek, hayatın ortalama 30 yılını yani yarısını doktor olarak yaşamaya karar vermektir, öyle abartılacak bir durum değildir. bazılarının dediği gibi aptallık falan hiç değildir.
65 yaşına kadar çalışacağını göz önünde bulundurursak pek mantıksız bir karar sayılmaz. bir insan hiçbir şey yapmadan köşesinde otursa da, hayatını anfilerde harcasa da o yaşa gelecek. en azından 10 yıl, 20 yıl bile olsa ölmeden önce hayallerinin mesleğini yapabilmeli. yolu açık olsun, der, eş-dost sohbetlerinde hikayesini anlatırız.
