bunun sebebi, hayatı çözdüğünüzü zannettiğiniz 18 yaşınızda, 24-25 yaşındaki kişilerin gözünüze orta yaştan hallice insanlar olarak görünmeleridir. dolayısıyla o yaşlara geldiğinizde içinizdeki ''teenage'' ben burdayım diye bağırsa da, öyle olmadığını 6-7 yıl önceki düşüncelerinizi anımsayarak anlarsınız.
24 yaşında olup, kendini hayatın anlamını bulmuş gibi zannetmek ve 24 yaşında olup daha okuldayken evlilik filan düşünmektir. saçmadır. sen önce sümüklü burununu bir sil ondan sonra evliliği düşünürsün..
edit: 18 yaşında gurbete giden, senelerce orada kalan ve çocukluğundan beri türlü sıkıntılarla uğraşan biri olarak konuşuyorum. eğer, kendin olgunlaşmadıysan ya da olgunlaşamadıysan 40 yaşında da çocuk olabilirsin. 24 yaşında olup da kendini, bahsi geçen, çok büyüdüğünü, hayatın anlamını kavradığını, daha okuduğu, mesela askerliğini yapmadığı halde evlenmeyi filan düşünen kişi hayatın anlamını tam kavrayamamıştır. işin açıkçası, 18 yaşındayken daha öncekileri, 24 yaşındayken 18 yaşındaki zamanlarını beğenmezsin. fakat 24 yaş olgunlaşmış bir yaş değildir.
