kimi zaman gelir insan hayattan bıkar. belki maddi anlamda bıkar hayattan. maddi durumu iyidir ve herşeyi vardır. belki de manevi anlamda doymuştur hayata. ya gönlü zengindir ya da hayatın binbir türlü acısını çekmiştir bu 24 yıllık macerasında. nihayetinde amaçsızdır. idealleri hedefleri yoktur. uğruna savaşacağı şeyler terketmiştir onu. bu " ideallerin var olmayışı " durumu insana hayatta karşılacağı zorluklara karşı bilgi toplamaktan bir şeylere hazırlanmaktan soğutmuştur. ve sevgili uludağ sözlük yazarı r3dguard'ı bunalıma sokup saçmalatmıştır.teşekkürler.
kişi hızlı yaşamışsa, feleğin çemberine parmak atıp tekrar döndüyse iki katı yaşı büyük insanlardan daha çok hayat dersi gibilerinden gördüyse hakan günday ın meşhur sözü ile bitirmek lazımdır.
daha ne öğrendin ki bu hayatta şeklinde ayar verilesi insan sözü. hayatın uçsuz bir yol olduğunu hatırlamak gerek. yaşadıkça yeni kapılar açılır önünde. karamsarsan kapılar herzaman kilitlidir ama ve sen sanarsın ki aslında çıkmaz bir yolda ilerliyorum. optimist olmalı insan bir nebze gör bak kapılar nasıl açılıyor. hergün şaşıracağın ve seni mutlu edecek ne hadieseler oluyor hayatında.
not: pollyanna değilsin tabi ki abartmamak lazım.*
24 yaş yine iyi bir de 16-17 yaş modelleri var ki '' yaşım küçük ama çok şey yaşadım, hayat beni olgunlaştırdı.'' modeli var ki peşine '' bak sen'' cevabı verme ihtiyacı duymadan tam ense kısmına peş peşe üç döner tekme atıp al sana ögrenecegin bir şey daha diyerek, yaş ne olursa olsun her daim bir sorun ve ögrenecek birşey çıkar ve çıkıyor.
24 yıl yaşadıktan sonra intihar etmeyi göze almış kişi söylemidir, zira hayat öğretilerini isteyerek öğrenmezsiniz, o sizi bulur zorla kafanıza sokuverir maazallah.
