ölümünüze son 24 saat kala yapacaklarımızdır. tüm sevdiklerimi bir araya toplar bir akşam yemeği yerim. ulaşmadıklarımdan telefonla helallik isterim. paramı gerekli yerlere harcarım.
ilk 1 saat: "ya bugün son gün lan, bitti her şey ya" nidasıyla ağlamak.
sonraki 6 saat: durumu kabulleniş ve eşi dostu, arayıp içinde kalan her şeyi ama her şeyi söylemek.
sonraki 3 saat: şimdi son kez neler yapmak istiyorum listesi hazırlamak.
son 13 saat 59 dakika: akla gelen her şeyi yapmak.
son 1 dk: tanrıyla anlaşmaya gitmek bir şans daha vermesi için.
ilk 12 saatinde özellikle aile ile vakit geçirip, ölümün bir doğal gerçeklik olduğunu anlatarak, ölümümden sonra çok fazla üzülmemeleri konusunda onları iknaya çalşmak.
diğer 10 saatte vasiyetti, bitmesi gereken işlerdi vs uğraşmak.
son 2 saate girdiğinde de kendi yaşamıma kendi irademle, kendi ellerimle son vermek. aksi halde o son iki saat işkence olur, karın ağrısı yaşatır valla...
gideceğim yer belli olduğundan azı çoğu gözetmeden bütün günahlardan bir parça işler keyfime bakardım. aman canım bir daha mı gelicez dünyaya koyver gitsin.
her şeyi bi deftere yazmak, ne kadar sırrım, ne kadar yapamadığım varsa. ve hayatımın en önemlilerine birer mektup bırakmak. sonra kutu kutu dondurma yemek. belki de sonra biraz sigara.
