bu zatlar bir de cak cak sakız çiğnerler, kitap okurken gelip "ne okuyon yavvvv" derler, sondaki 'v' dört 'v' şiddetindedir hep. her daim sevdiceği vardır, sevdiği değil sevdiceği. kaşlar hafif çatık tam ağlayacakken "vay anam" deyip zop diye hoplarlar sallanan aksesuarlarla umut sarıkaya'nın ibrahim erkal'ının disco versiyonunu canlandırırlar. böyle arkadaşlarım oldu lan benim. ama özünde iyi insanlar diyim de okurlar filan borcum vardı istemesinler.
sözlükte gördüğümde "haha yazık lan bununla kalana" diyip güldüğüm, başıma geleceğini hiç düşünmediğim fakat sonunda beni de bulan arkadaştır. hatta arkadaşlardır. kulaklık takmaya zorlayınız belki acınız hafifler.
zonguldak lı olanlar alınmasın ama kaç tane zonguldak lı arkadaş edindiysem hepsi bu adamın hastası be abi... tesadüf müdür nedir, valla billa oeehh dedirttiler adama.
ayrıca zonguldaklılara saygım sonsuzdur, sözüm sözlük dışıdır...
