23 yaşında olup hayatta hiçbir amacı olmayan insan sözü.
evet arkadaşlar acısıyla tatlısıyla 23 senedir bu hayatın içindeyim ancak bu uzun dönemde bir defa olsun herhangi bir amacım olmadı. tüm hayatım zaman geçirmeyle geçti. ben de isterdim bir amaç doğrultusunda çalışıp başarıya ulaşmayı ama yok işte. yalandan yere mühendislik okuyorum, yalandan yere diyorum çünkü imkanı yok 25-30 sene boyunca bir şirkette mühendislik falan yapayım. uzatabildiğim kadar uzatıyorum okulu bitince ne olacak bilmiyorum. en iyi senaryoda sabah 8 akşam 6 çalışıp modern kölelik yapacağım ölene kadar. muhtemelen hayatımın her anını istemediğim bir durumu kabullenip yaşamaya çalışarak geçireceğim.
bizler bu coğrafyanın insanları olarak hiç yaşamadan ölüyoruz bu kesin. bu amaçsız hayatımda bir defa olsun iyi ki yaşıyorum be demek isterdim ama bunun olmayacağı o kadar kesin ki. binlerce yıldır milyarlarca insan doğdu ve zamanı gelince gitti. benim de sonum şüphesiz öyle olacak ama şu hayatın tadını çıkaramadım, zevkini alamadım ya cidden her şey çok anlamsız geliyor açık ve net.
ama bu her şeyi bir kenara atmak demek anlamına gelmiyor ki.
önce beklentilerinizi düşürün. hee yok benim beklentilerim yüksek diyorsanız, her sendelediğinizde yere yığılmayı bırakın.
atıyorum, "çok potansiyelli biriyim" diyorsanız ya o potansiyeli açığa çıkarmak için elinizden geleni yapın ya da çok potansiyelli biri olduğunuz sanrısından vazgeçin. iki türlü de hayatta bir amaç edinmiş olacaksınız.
biliyorum, bu söylediklerim sizi kızdıracak ama bir arkadaşımı bile sarsabilsem bana yeter.
istemediği bölümde okuyan arkadaşım, istemediği işte çalışan arkadaşım, hayatı yolunda gitmeyen değerli kardeşim,
neyi yanlış yaptınız? neyi hiç denemediniz?
hata sizde demiyorum. çözüm arayalım diyorum.
mesela, istifa et. ailesinin geçimini sağlamayan hiç bir arkadaşım kalkıp 23 yaşında "nasıl istifa edeyim?" demesin bana.
yahu sen 23 yaşında bunu yapamıyorsan zaten olmaz azizim.
mesela, istemediği bölümü okuyan arkadaşım,
bakmakla yükümlü olduğun kimsen yoksa, bir zahmet garsonluk yap, kiranın yemeğini çıkar akşam da otur ders çalış. istediğin bölüme git.
sızlanmayın hanımlar, beyler. kombili evlerde oturup, internette takılarak hayat zor diye anlatmayın bana. size gerçekten zor hayatları gösteririm oturur ağlarsınız.
benden nefret edebilirsiniz, inanın bir ehemmiyeti yok. şu satırlarda, en ufak bir öfkem yok. kötülüğünüzü istediğim en ufak bir anım yok.
eve kapanmayın. mücadele edin ama yağmurdan sonra güneş açtığında o Gökkuşağını izleyip mutlu olabilecek bir adam haline gelin.
burası türkiye. her şeyi yapsanız bile hakkınızı alamayabilirsiniz. ama en azından mutlu hissedersiniz. "ulan yapmam gereken ne varsa yaptım ama soktuğum memleketinde işler böyle yürüyor" dersiniz. işte o zaman derdinizi dinlerim.
sizleri seviyorum. şaka yapmıyorum, çoğunuz pırıl pırıl insanlarsınız. bugün başlayın. bugün hakkınızı almak için topunuzla tüfeğinizle o meydana adım atın ve hak ettiğinizi almak için gecenizi gündüzünüze katın. unutmayın, çalışkan insanlar, zngin insanlardan daha huzurludur!
23 yaşımı geçeli birkaç sene oldu ve hayata dair planlarımın %70 kadarını gerçekleştirdim. Sözlükte amaçsız olduğunuza dair başlıklar açmak yerine kendinize gerçekçi hedefler koyup başarmak için birşeyler yapmaya çalışmak geleceğiniz için daha yararlı olabilir. Amaçsız, hedefsiz insan rüzgarda oradan oraya savrulan yaprak kadar gereksizdir. Sözlükte takılmayın demiyorum, hobi olarak yine takılın.
4 ay sonra okul bitecek ve istemediğim bir bölümden mezun olup iş bulma çabasına gireceğim.
hayallerim hala duruyor. iş arama baskısı yavaş yavaş düşüyor omuzlara. kyk borcu var sıkıysa iş bulma.
mutsuz bir beyaz yakalı olup borçlar altında ezilecegim.
hayallerim cebimde öylece kala kalacak. benim hayalimi yaşayanlara bakıp imrenecegim.
nasıl bir amacım olabilir böyle bir hayatta.
35 yaşındayım. hayatta eşim ve kızım dışında sahip olduğum hiçbir şey yok. eşim ve kızımın mutluluğu dışında bir amacım da yok.
bu dünyada bu amaçtan daha kutsal bir şey de yok.
özetle hayata dair çok peşin hükümlü olmayın. 29 yaşına kadar ben de bu cümleyi söylüyordum. allah'ın sizin için yaptığı planları yaşamadan bilemezsiniz.
babaannem derdi ki ''uşaam 80 yıldır ha bişey oldu ha olacak diye diye yaşadım ama hiçbi şey olmadi''
hayattan bir şey beklemek ile insanlardan medet ummak arasında hiç bir fark yoktur. bu acziyettir. kendi kendine portakal soymak, havadan binlerce lira yağmasından daha tatmin edicidir.
52 yaşındayım adım Cabbar.
Emekliliği mi bekliyorum.
18 basamak Bağkur emeklisiyim.
56 yaşını doldurmayi bekliyorum.
O zaman bir şey başarmış olacağım.
