23 yaşında olup hayatta hiçbir amacı olmayan insan sözü.
evet arkadaşlar acısıyla tatlısıyla 23 senedir bu hayatın içindeyim ancak bu uzun dönemde bir defa olsun herhangi bir amacım olmadı. tüm hayatım zaman geçirmeyle geçti. ben de isterdim bir amaç doğrultusunda çalışıp başarıya ulaşmayı ama yok işte. yalandan yere mühendislik okuyorum, yalandan yere diyorum çünkü imkanı yok 25-30 sene boyunca bir şirkette mühendislik falan yapayım. uzatabildiğim kadar uzatıyorum okulu bitince ne olacak bilmiyorum. en iyi senaryoda sabah 8 akşam 6 çalışıp modern kölelik yapacağım ölene kadar. muhtemelen hayatımın her anını istemediğim bir durumu kabullenip yaşamaya çalışarak geçireceğim.
bizler bu coğrafyanın insanları olarak hiç yaşamadan ölüyoruz bu kesin. bu amaçsız hayatımda bir defa olsun iyi ki yaşıyorum be demek isterdim ama bunun olmayacağı o kadar kesin ki. binlerce yıldır milyarlarca insan doğdu ve zamanı gelince gitti. benim de sonum şüphesiz öyle olacak ama şu hayatın tadını çıkaramadım, zevkini alamadım ya cidden her şey çok anlamsız geliyor açık ve net.
bu normal bir bakis acisi sayilmaz. depresyon belirtisi yada herhangi bi psikiatrik vaka olabilirsiniz. bütün ictenligimle bi psikiatr randevusu almanizi ve önerilen ilaci önerilen sure ve dozda kullanmanizi rica ediyorum. piril piril hayatinin baharindaki insanlara yakişmiyor boyle sozler
.
Ne için yaşıyorum? hayat amacım ne ? bu soruları kendime sorarken aslında başkalarına da sorduğumu fark ettim. sorgulamakla geçen ve sorguladıkça beni mutsuzluğa iten bir hayatın içindeyim. Baktım insanların çoğu sormuyor. Yaptığı işi sevip sevmediğini, evli olduğu insandan sıkılıp sıkılmadığını, hatta hayatının zorluklarıyla onu baş başa bırakan ebeveynlerinin sevgilerini bile sorgulamadıklarını gördüm. Aslında nedensellik içerisinde belirli izlerden çıkarımlar yapabiliriz. ama bunu yapmıyoruz. yani yapmıyorlar. Sorgulamadıkları için o kişilere aldıkları maaşla kıt kanaat geçindikleri hayat normal geliyor. amaçlarının olduğunu zannediyorlar. mesela o şekilde bir hayat süren bir kişiden bahsedersek hafta sonu şile'ye kaçmak onun için bir amaç oluyor. Ya da para biriktirip otomobil almak. Ya da işinde bir kademe yükselme amacı. küçük amaçlar ve uyuyan hayatlar. Oysa amacım yok dediğinde sana acırlar. acıyan bakışlarını iç organlarında bile hissedebilirsin. Amaçsızım demek o kadar kolay bir hadise değildir. Amaçsızım diyebilmek için bu konuda düşünmüş olmak, uykularının kaçtığı uzun geceleri yaşamış olmak gerekir. Güzel amaçları olan insanlar da yaşıyor buralarda. ne mutlu.. onlardan olamadık sanırım. sevdiğimiz sanat dalında yükselme şansımız yoktu belki, belki de kulağımızı tıkayamadığımızdan sistemin bizi sürüklediği yere geldik. Nihayetinde bizim de amaçlarımız vardı ama sindirildik ya da hayallerimiz yaşadığımız ülkeden daha büyüktü ve hissizleştirildik. zevk almayan, zamanı değerlendirmeye çalışan insanlar olup çıktık. Keşke böyle olmasaydık.
52 yaşındayım adım Cabbar.
Emekliliği mi bekliyorum.
18 basamak Bağkur emeklisiyim.
56 yaşını doldurmayi bekliyorum.
O zaman bir şey başarmış olacağım.
Değerli kardeşim, ben de benzer bir durumdayım. 24 yaşındayım hedeflediğim pek çok şeyi gerçekleştirdim ve ne yapacağımı bilemez haldeyim. Sanırım vizyonum bu yaşa kadar yetiyormuş. Yaşıtlarımın hayatının ilerleyen evrelerinde gerçekleştirdiği şeyler, zerre ilgimi çekmiyor, ne yapacağımı bilmiyorum.
bana benziyor, ben de kendimi geleceğin kölesi olarak görüyor ve üzülüyorum diyecektim ama trollmüş. allah bilir şömine başında şarabını falan yudumluyor şu an. bari mutsuzluğumuzla, tek asil duygumuzla dalga geçmeyin be. bi o kaldı.
babaannem derdi ki ''uşaam 80 yıldır ha bişey oldu ha olacak diye diye yaşadım ama hiçbi şey olmadi''
hayattan bir şey beklemek ile insanlardan medet ummak arasında hiç bir fark yoktur. bu acziyettir. kendi kendine portakal soymak, havadan binlerce lira yağmasından daha tatmin edicidir.
22yasindayim. Bazen banada oluyor oyle. Sukrediyorum yinede. Senin yerinde olmak isteyen binlerce kisi vardir bir dusun. Hayat boyle zaten surekli birseyleri kabullenerek yasayacaksin. Bunu degistirmene imkan yok. Ama kabullenmek eylemine bakis acisini degistirebilirsin. Kabullenmek katlanmak demek degil. Kabullenmek bazen farkinda olmaktir, kabullenmek bazen yasiyor oldugunu anlamaktir. Bazen huzurdur. Hic bir amacin olmasa bile nefes alip veriyorsun. Sana verilen bedeni, ruhu tasiyorsun. Rabbine kulluk ediyorsun. Cogu zaman bunu mukemmel bir sekilde yapamasanda. Kendi capinda birisin sende iste neden gencliginin en guzel yillarini sacma sapan dusuncelerle geciriyorsun?
