23 yaşımda, işsiz, sevgilisizim ama nedense mutsuz değilim. arkadaşlarım ve ailem bana gamsız der. hatta askerde bir komutanım beni tariflerken şu veciz sözü söylemişti. "adamın dünya umrunda değil, dünya s.kine minare g.tüne"...
hayat felsefem ise şu sözler üzerine kurulu: su akar, yolunu bulur.
evet ben buyum işte. *
Ve hala mezun olamamış olmakta eklenirse tam olarak beni tanımlayan bir kelimeler dizisi olacaktır.
Bazen diyorum ki 5 sene sonrasına gidebilsem keşke,bu dönem mutsuzdan ziyade yıpratıcı bir süreç çünkü.Okulumla 6. senemi kutluyorum ve hala emekli maaşı ile geçinen ailemin eline bakıyorum.Bundan daha utanç verici bir şey olamaz.
yaşıtları evlenip çoluk çocuk derdine düşmeye başlamışken onları gülerek seyreden tiptir umursamaz böyle şeyleri gençtir 5 yıl sonra daha iyi yerlerde olacağını kestirebilen sevgililik durumlarını pek önemsemeyendir. Kımi zaman sıcak bir günaydına hasret kalması mutsuzluğa sebeptir ama bu çabuk geçer . olgunlaşmamış ruhu henüz hazır değildir.
emek verip hala elinde hiç bir şey yoksa mutsuzluk, umutsuzluk olacaktır ama kendine güvenin varsa onlarda geçicidir.
ama emek vermediysen şikayet etme hakkında yoktur.
23 yaşında işsiz, sevgilili ve mutsuz olmaktan daha kötü değildir. bir düşünün cepte kuruş yok ve ilgilenmeniz gereken bir sevgiliniz var. aman yarabbi.
