bugün sene itibariyle 23 yaşında olduğumu farkettim.
derin bir hüzün kapladı ve yaşlılık tribine girdim. oysaki, sanki daha 1 ay önce 17 yaşındaymışım gibi salak bir his kapladı vücudumu tepeden tırnağa. belki de gelecek telaşı sardı dört bir yanımı. bilmiyorum.
insan hep çocuk kalamıyor. özlediklerini, sevdiklerini, alıştıklarını bir anda kaybedince anlıyor belki de yaşının kaç olduğunu, kaç yaşında ne kadar büyüdüğünü.
nşa'da birçok bölüm için okulun bitmesi gerekir bu yaşta. mühendislik olsun mimarlık olsun. bu yaşta tamam olmanız ve iş hayatına atılmanız lazım. ancak bizim gibi aylaklar hala okul köşelerinde kız keser vaziyettedir. bu tabi stres yaratıyor. ha ben yine kız keserim. bu sene 23 bitiyor 24'e adımımı da atar çeker giderim.
