nerdeyse filozof modunda yaşamak. her gün günde en az 50 kere "beni hiç sevdi mi" diye bir cümle kurmak alışkanlığın ötesine geçti. 224 gün olmuş, imzamı bile unutur olmuşum. hep bir çizik, sayfalar, duvarlar, insanlar. fotoğraflarına sormuşum, sözlüğe sormuşum, yaradana sormuşum, kendime sormuşum ama kendisine sormamışım belki soramayışımdan. şimdi bütün benliğimle bu soruya odaklanıp bunu ona soracağım güne cesaret toplayarak geçecek yine bir sürü günüm. galiba ben onu aklımda yaşatıyorum onun haberi yok. ya da orda olmayı seviyor. kimbilir. sevmeseydi çıkardı dimi?
120 gundur aci icinde yasamaktir bazen, baskalarini sevip sevmedigini dusunmektir, Uzuluyor mu uzulmuyor mu diye kafa yormaktir. En sonunda onun sizin kadar uzulmedigine ve en cok sizin uzuldugunuze karar verirseniz kesinlikle hata yaptiginizi anlamaniz cok uzun surmez. Ben bunu söylediğim icin cok uzgun hissediyorum fakat her hareketimden sonra özür dilemek gibi bir davranisin artik samimi olmayacagini bildigimden bu sefer sadece bu hareketimden dolayi pismanlik hissettigimi soylemek istiyorum. Zaten ben kimim ki, eskilere gomulmeye, pas tutmaya yuz tutmuş bir eski sevgiliyim. Eskiyim, bence de eskimek lazim artik biraz.
