nispeten güzel bir bölümü son derece boktan bir üniversitede okumaya çalıştığım için dördüncü yılımda (yani bu yıl) okulu bırakarak yapacağım eylem. hayat herkese istediğini vermeyince, ya da vermekte geç kalınca kendinizi 22 yaşında ygs'ye hazırlanırken bulabiliyorsunuz. bu geç kalmışlık hissini ben zor da olsa bir kenara atmayı başardım, siz de atın.
dördüncü yılım olduğuna bakmayın bu arada, daha üçüncü sınıf dersi alabilmiş değilim. bırakmam devam etmemden daha hayırlı olacaktır inanın. şu an okuduğum üniversitede bir gelecek göremiyorum. "ben buradan mezun olursam bana kimse sittin sene iş vermez" düşüncesini bir türlü kafamdan çıkaramadım, yıllarca vizelere ve finallere bu düşünceyle girip çuvalladım ve sonunda bu düşünce galip geldiği için ygs'ye hazırlanmaya başladım. ygs'de barajı geçip lys'ye girmeye hak kazandım ve şimdi ona it gibi çalışıyorum. kazanacağım üniversiteye ve bölüme %60-65 gibi büyük bir etkisi olacağı için lys'de çocuğu koymak istiyorum.
başlarda dört senemi heba ettiğimi düşünüyordum ama işin iyi tarafından bakmaya başlayınca ikinci üniversiteme gayet olgun ve gençlik heyecanını bastırabilmiş birisi olarak başlayacağım. bu dört sene zarfında okulun bana bir katkısı olmazken ben kendimi elimden geldiğince geliştirmeye çalıştım. artık ingilizce'yi anadilim gibi biliyorum ve yanına almanca, japonca, portekizce, fince ve boşnakça'yı da eklemek istiyorum.
üniversitede ilk yıllarımda benimle aynı sınıfta 30 küsür yaşında adamlar/kadınlar vardı ve benim gibi çömezlerle konuşmaktan, benim gibi çömezlere soru sorup yardım istemekten hiç gocunmuyorlardı. siz de gocunmayın. siz (ve ben tabii ki * ) bu kişilerin yanında hala çömez kalıyoruz. moralinizi bozmanıza gerek yok. neticede liseye geri dönmüyorsunuz ya.
ikinci üniversitemde çözmem gereken iki büyük sıkıntı var; para ve kalacak yer. bunları bir şekilde çözdüğüm takdirde muhteşem bir üniversite hayatı beni bekliyor olacak. ha bir de ailem beni kesin evlatlıktan reddedecek ama kendi paramı kazandığım takdirde o da umrumda olmaz.
son olarak urgehal nickli arkadaşımıza da başarılar diliyorum. umarım kaybolan yıllarımızın acısını çıkarmayı başarırız.
tanım 2: türkiye şartlarında anormal karşılanan, fakat gençlik heyecanıyla yazılan üniversitelerin son derece boktan birer yüksek liseden ibaret olduğu ve kişiye diploma dışında bir halt kazandırmayacağı gerçeği fark edildiğinde yapılması elzem olan eylemdir. askerliğinizi çok geç yapacak olmanız, geç evlenecek olmanız (hatta belki de evliliği hiç düşünmüyor olmanız), lise arkadaşlarınızın aynı yaşta çoktan mezun olup tecrübeli/tecrübesiz birer yeni mezun olarak iş hayatına atılacak olması sizi demoralize etmemeli. evet hayat şartları zor ve acımasız, fakat aileniz mutlu olsun diye yıllarca mutsuz olmaktansa bu zorluklara göğüs germek en doğrusu.
eğitimin, öğretimin yaşı olmaz. 60 yaşının üstünde sınıf arkadaşlarım oldu. hor görülecek bi şey yok. günümüz şartlarında geç de olsa olması gerekendir.
eğer okunan bölümün getirisi fazlaysa, mantıklı bir adımdır. çünkü 20'li yaşların başında sıradan bir bölümden mezun olup 3-4 yıl işim var diye hava atarsın ama 30'lu yaşlara gelince para sıkıntı yaşarsın. ama 25-26 yaşında inşaat mühendisliğini bitirirsen , 30 yaşına kadar olan 3-4 senelik zaman diliminde kazandığın para ve itibar , insanın hayat yolunda önünü açar. bu yüzden bölüm kaliteliyse değil 22, 32 yaşında bile olsan git üniversite oku.
Okuduğu bölümü bırakıp tekrar hazırlanacak olan kişidir. Benimdir. Seneye inş başka bir bölümde başka bir macerada görüşmek üzere sevgili üniversiteler.
Edit: bırakacağım bölüm de matematik öğretmenliğidir.
kesinlikle geç değil. ben 21 yaşımda başladım. 1 sene gecikmeyle 26 yaşımda mezun oldum.
yeter ki okurken kendini geliştir. dil öğren, kurumsal yerlerde staj yap, konferans ve seminerlere katıl.
bunları yapmadıktan sonra 20 yaşında bile mezun olsan özel sektörde bir boka yaramaz asgari ücrete çalışırsın. okurken karı kız peşinde koşmaz kendini geliştirirsen bu dezavantaj gibi görünen şeyin aslında dezavantaj olmadığını görürsün zamanı gelince.
