Denizlispor'un aslan kesilmesini küçümseyen mallar var. Küme düşme potasındaki bir rakipten daha tehlikelisi yoktur. Mantığınıza sokmakla birlikte devam edeyim ki, aslan kesildiler derken bir tek denizlispor gelmemeli aklımıza. Diğer anadolu takımları takım değil mi amk? Ha bir de 16 dakika hayrına uzamadı maç. Yangın çıktı ve maç durdu. Ne yapsalardı 3 dakika mı uzatsalardı amına koyduğum?
Gs'ye 4-0 sapladığımız maç. 3 top da direkten dönmüştü.
11 mayıs 2005 galatasaray fenerbahçe maçı gibi unutulmaz bir maçtır. fenerbahçe" nin elle gol attığı, galatasaray" ın bariz ataklarının tuhaf ofsayt kararlarıyla kesildiği, kale çizgisi üzerinden elle şutlarının çıkartıldığı bir sezonda oynanmış, bu sezonu galatasaray şampiyonlukla tamamlama başarısını göstermiştir.
10 sene önce galatasaray'ın avrupa'nın en büyük kulüplerine diz çöktürüp itaat ettirdiği, ardından şampiyonlar ligi şampiyonu real madrid'i kanırtıp avrupa'nın en büyüğü olduğu dönem için "halaaaaa uefa kupası diyolar yeaaaaa" diye zır zır zırlayanların 5,5 sene önceki maçı hatırlayıp "ehehe nasıl koyduk ama" demesi kadar aptalca bir olay olamaz.
sadace fenerbahçe galatasaray arasındaki değil, sedece türkiye'deki maçlarda değil, dünyada bu güne kadar oynanan maçlarda en büyük sikişi izlediğimiz maç olmuştur.
6 kasım 2002 de dahil olmak üzere, fenerbahçe'nin son 10 yıl içersinde galatasaray'a karşı en ezici futbolunu oynadığı maçtır. rahatlıkla 7-8 olabilecek bir maçtı, 4'te kaldı. sezon sonunda şampiyonluk gelmesede bu maç benim için fenerbahçe-galatasaray mücadelesi içinde en keyifli maçların başında gelmektedir.
atılan 4 golün yanında fenerbahçe'nin 3 topu da direkten dönmüştür. bir anlamda şans galatasaray'dan yanaydı. oyuna sonradan giren anelka'nın o zaman "türkiye'nin en iyi defansı" olarak gösterilen galatasaray defansını madara etmesi ile iş iyice şova dönmüştür. her hattıyla mükemmel bir geceydi.
bu maçla ilgili üzüldüğüm tek konu alex'in ferhat öztorun'un 3-4 kez belini kırması, bakkala yollaması ve genç bir yıldız adayının galatasaray kariyerini başlamadan bitirmesidir.
kolay kolay unutulmayan maçtır. neden unutulmaz? çünkü bir bayram öncesi oynanmıştır. ayrıca 4-0 bitmiştir. bunun yanında bir baba hindi tezahürati da bu maçta yapılmıştır.
Maçın başlamasına daha 10 dakika vardı... Mabed birden bir uğuldama ile gürledi..11 tane sarı-lacivert formalı insan elele bir şekilde santraya doğru yürüyordu... Herkesin gözlerinde hafif bir buğu vardı bu sırada... Onlardan 10 dakika sonra siyah fona zorlukla seçilebilen sarı-kırmızı renkteki formalarıyla Galatasaray çıkıyordu mabedin çimlerine..Hepsinin başı öndeydi ve uğultudan birbirlerini dahi duyamayacak vaziyetteydiler... işte maç orada, o anda bitti..Üstelik daha başlamadan...
Vestel maçını kaybettikten sonra Fenerbahçe’yi darağacına çıkaran futbol ulemaları o kadar çok şey yazıp çizdiler ki maç hakkında bizlere sadece "mabeddeki maçı bekleyin" demek düştü. Sanki Galatasaray şampiyon olmuş da Kadıköye tur atmaya geliyormuş gibi bir hava yaratıldı. Ve bu manasız hava en çok Fenerbahçe’nin işine yaradı.
ilk beş dakika içinde Galatasaray daha etkili gibi gözüktü... Ama dediğim gibi bu sadece 300 saniye sürdü.. Geriye kalan 85 dakikada sahada tek gerçek vardı. Önce Appiah klasına yakışan bir gol attı. Ardından Luciano'nun golü geldi. Fenerbahçe aslanın boğazına kementi geçirmişti ve canhıraş çırpınmalarını zevkle seyrediyordu.. Bu çırpınmaların sonuncusu Hakan Şükür’ün kafa topu oldu ve geçen haftanın en çok eleştirilen ismi Rüştü bunu çok güzel çıkardı.. Ardından kaçan gollerin ise hadde hesabı yok. Önce Tuncay yine zor olanı yapıp Alex'in al da at dediği pası dışarı yolladı; akabinde de Nobre'nin şimşek hızındaki şutu direkte patladı. Ve ilk yarı sonra erdi..
ikinci yarıya Galatasaray'ın biraz daha riske gireceğini Fenerbahçe'nin ise bu riskten faydanlanma amacıyla oyuncu değişikliği yaparak başlayacağını düşünmüştüm. Ama Daum oyuncu değişikliği yapmadı. Farktan ziyade kazanmak istiyordu...Tribünler ise 6 diye inliyordu... Ne de olsa inanmıştık çocuklara.. Derken Saidou kanımca ağır bir kararla ikinci sarıdan atıldı ve işte bu dakikadan sonra o boynundaki kementle acemi çırpınışlar yapan Aslan canını verdi. Çünkü Saidou orta sahada Fenerbahçe’nin dinamik orta sahasına karşı ayakta durabilen tek kişiydi.. Bu dakikadan sonra Galatasaray'ın orta sahası tabir-i caizse yol geçen hanına döndü.. Nobre'nin meşum sakatlığı hepimizi üzerken Anelka'nın beklenen patlamayı yapmış olması, bir gol bir asistlik performansı ve son dakika da Mondragon ve Song ikilisi arasında yaptığı futbol valsi yüzleri güldürdü. 90 dakika bittiğinde tabelada 4 gol, akıllarda direkten dönen 3 top, Alex şov ve kaçan sayısız gol pozisyonu ile birlikte, gözlerde de biriken gurur gözyaşları vardı.. He bir de unutmadan sahanın ortasında duran Hindi...
Geride oynanmamış olan 180 dakika var. Ama düşünün bakalım kim daha çok hakediyor bu şampiyonluğu. Ezeli rakibine oynadığı her maçta üstünlük sağlayıp son maçta da sahadan silen Fenerbahçe mi yoksa Fenerbahçe karşısında bir hiç olan ve bunu oynadığı her maçta gösteren Galatasaray mı... Hem ayrıca oldu da (?) Galatasaray şampiyon oldu... Bayrağındaki bu sarı-lacivert lekeyle mi sevinecekler.. Hiç utanmayacaklar mı sokaklarda gezerlerken? Fenerbahçe 3 puan geriye düştüğünde Fenerbahçe Cumhuriyeti dışındaki her yerde bayram havası esiyordu.. Öyle ki Beşiktaş taraftarı alkışlarla uğurladı Galatasaray taraftarlarını Kadiköy vapuruna binerken..Herkes kaderini ve sırasını beklesin. Haftaya Trabzon' da horon tepeceğiz... Sonra mı? Dedim ya sıranızı bekleyin...
ferhat ve uğur gibi pırıl pırıl iki genç oyuncuyu 55 bin kişinin önüne çıkararak hem maçı hemde bu çocukların özgüvenlerini kaybeden,,cihan gibi türkiye'nin en iyi sağ bek oyuncusunu nerede oynattığını anlayamadığım,,madem beraberlik için geldi ne diye iki forvetle çıktığını anlayamadığım,,haftaiçi "fener mener farketmez ben oyun düzenimi bozmam" diyip,artislik yapan gerets'in adeta hediye ettiği maç...fenerbahçeyide gönülden kutladığım maç aynı zamanda..
