annemin yüzük parmağında rastladığım bir kirlenme . metaller ve ametallarin gücü yeter mi sanırsınız, kirlenen sözleri temizlemeye. ne sanırsanız kabul ama onu baştan söyleyeyim. senelerin alıp gittiği umutların sadece bir yüzükle geleceğini söyleyenler de gördüm, banka kuyruğundan çıkıp sevgilisine 24 ayar sözler veren yetişkinler de. sadece gördüm, müdahale etmedim. zaten ben sadece ekmeğe uzatırım elimi. elektrik trafolarına konan kuşların ayaklarının ağırlığıyla ezilen elektrik tellerinin rakımına ulaşmak da yok hayalimde. şehrin kanalizasyon çukurlarına sığınan sineklerin granitlere bıraktığı 4 bacak iz gibi bir şey var aklımda. mısır tarlalarına küsüp kaçan kırlangıçların devirdiği üzgün korkuluklar muallakta, şuramda.
sen, bütün parmaklarına 22 ayar yüzük takıp dolaşabilirsin, annemle ve seninle alakası yok. topukları bakırdan, sayaları gümüşten, bağcıkları zümrütten ayakkabılar tasarlasam seninle yine alakası yok. ümit burnundan hışımla dönen portekizli korsanların teriyle kuruyan bir tiksinme bendeki. binlerce dönümlük ateşkesler ilan eden bir iç savaş dudağımda duran, nadan. bir kere sözler kirlendi, firavunun nile döktüğü hazineleri benim kıyılarıma vursa nafile. marsilya limanına demirleyen güneşlerin çarptığı çocuğum şimdi.
hangi şarkı paslanmayı önler, hangi ayar yüzüğün siyahlaşmasını geciktirir. alışkanlığımdan ya her şey suyla temizlenir. masanın üzerinden alırım o yüzüğü suyun içine atarım. özgül ağırlığı sudan büyük ya derine düşer, kollarımın üzerinde yaslanır seyrederim bu arınmayı. annemle ve seninle alakası yok, sadece alışkanlık.
