fernandes denen arkadaşın tek başına karabük'e karşı ben tek siz hepiniz tadında oynadığı maçtır. çalım atıyor, orta yapıyor, gollük pas veriyor, lakin gel gelelim, bu paslar ekrem ve edu denen kazmalara gittiği için henüz gol olmadı.
ben quaresma'yı izlerim diye açtıydım maçı ama sakatmış kendileri. ama bu fernandes de fenaymış, quaresma'yı hiç aratmadı bana, daha önce farketmemiştim bu adamı.
rakibin içinden geçmeye çalışan holosko, şutları kaleye yetişmeyen veli, mevlana ekrem dağ, kanat oyuncusu değilim diye bangır bangır bağıran pektemek'i gördükten sonra simao'ya "büyüksün abi, gözünü seveyim hazır ol maç saatine kadar" dediğim maç. yoksa yine beşiktaş kanseriyle muhatap olmamız mümkün. bir de takımın uğurlu oyuncusu julio regufe alves'i ilk 11'de görmek istiyor bu gözler ama carvalhal son sözü söyleyecek malum.
ayrıca shelton ve cernat'ın savunmayı zorlayabileceğini görmek için de müneccim olmaya gerek yok.
bir başka herkesin bildiği husus da iş yine 4 numaralı kavruk arkadaşta bitecek. kendisinden güzel bir resital izlemek ümidiyle.
ifebenin puan kaybettiği haftada kazanmanın şart olduğu müsabaka. bülent korkmaz hayatın boyunca küme düş inşallah.
not:karabük'le alıp veremedğim yok, sadece bülent'e kılım.
edu ile almeida yanyana oynasa nasıl olur sorusuna cevap olabilecek karşılaşmadır.
savunma dörtlüsünün önüne ernst necip veli yi koysa, önlerinde fernandes i oynatsa, almeida edu yanyana oynasa, klasik 4-4-2 oynansa hayat bayram olsa nasıl olur acaba için bence harika bir karşılaşma.
