Derler ki; Çerkes halkını sürgününe taşıyan gemiler, arkalarında bu gemilerden atılmış olan cesetlerden izler bırakarak gelmişler. işte biz o gün yok olmaya başladık. işte bundan tam 150 yıl önce bugün, dünyanın en büyük soykırımlarından birisi olan; fakat pek kimsenin bilmediği, bilenlerin de sesini çıkartmadığı çerkes soykırımının temsili günüdür. sürgün ve akabindeki yıllarda, bu günde sürülen çerkesler uzun süre ev inşa etmediler, vatanlarına geri döneceklerini düşünerek. uzun yıllar sonunda ev yapmaya karar vermek ne büyük bir acıdır bilir misiniz?
"Dağlılar teslim olmuyor diye biz davamızdan vazgeçemezdik. Silahlarını alabilmek için yarısının kırılması gerekti. Kanlı savaşta bir çok kabile tümüyle yok oldu. Ayrıca, çoğu anneler bize vermemek için kendi çocuklarını öldürüyorlardı..." (Rus Tarihçi SULUJiYEN)
"Çerkesler, bizi sevmezler. Biz onları, özgür çayırlarından çıkardık. Avullarını yıktık. Bir çok kabile tümüyle yok edildi..." (Rus Tarihçi ZAHARYAN)
"Bu, gerçek ve acımasız bir savaştı. Yüzlerce Çerkes köyü ateşe verildi. Ekin ve bahçelerini imha için atlara çiğnettik, sonuçta bir harabeye dönüştü." (Rus Tarihçi Y. D. FELiSiN)
Bizim Kafkasya'da yaptıklarımız, ispanyolların Amerika topraklarında yürüttükleri savaşların olumsuzluklarının aynısıydı. Dilerim ki, Yüce Tanrı Rus tarihinde kan izlerini bırakmasın..." (Muhaliflerden N. N. RAYEVSKi)
"Rusya'nın Kafkasya'yı fethi, çağımızın barbarlık tarihinin en feci tablosunu oluşturur. Kafkas dağlılarının direnişini kırabilmek için 60 yıllık askeri terör ve kıyım gerekti..." (JAN KAROL)
"Çerkesler bizden nefret ediyor. Çünkü onları özgür yaylalarından attık, köylerini yaktık ve kabileleri toptan yok ettik. Onlar eskiden Hıristiyan'dı, yeniden incil ile tanıştırmak lazım..." (PUŞKiN)
"Deniz kenarında yedi yıl boyunca atılmış insan kemikleri vardı. Kargalar erkek sakallarından ve kadın saçlarından yuvalarını kurarlardı. Deniz yedi yıl boyunca karpuz gibi insan kafataslarını atıyordu. Benim orada gördüklerimi düşmanımın bile görmesini istemem"
Çerkes Sürgününe tanıklık eden yaşlı bir Çerkes-
''artık ne başımda kara kalpağım,
ne belimde gümüş kakmalı kamam var.
rüzgarlarla yarışan
atlarımı da öldürdüler
ama
gözlerim hala vadi yeşili,
saçlarım güneş boyalı
ve bedenimin onurla taşıdığı
mızıka kokulu
bir dağlı yüreğim var.''
Kaf Dağı'nın güneş saçlı, deniz yürekli atlılarıyız biz, mutluluk dağıtırız insanlara, gözümüzde yaşta olsa. Unutmayız tek bir tarihi, unutturmayız.
dünya tarihinin gördüğü en kanlı en vahşi en acımasız soykırımlarından birinin sembol tarihi.
2014 yılı 150. yılına rast gelmekte.
2014 yılında ise, soykırımın faili rusya soykırımın en kanlı görüntülerine sahne olan, adını tamamen katledilen bir çerkes kavminden alan ve soykırım sonrası zafer yürüyüşünü yaptığı sochi kentinde kış olimpiyatları düzenlemeye hazırlanıyor. sochi bir yaz kenti olmasına rağmen...
yani 1864 yılında cesetler üzerinde yaptığı yürüyüşü, 2014 yılında soykırıma uğrayanların maneviyatları üzerinde yapacak. bir yandan da olimpiyatlarla dünya tarihinde eşine pek rastlanmamış soykırımı ve kanı kurulamaya çalışacak.
izin verecek miyiz?..
inş. vermeyceğiz.
her geçen yıl artan bir kararlılıkla "soykırım" olduğu vurgulanarak eylemler artmakta..
aydınlarımız bunun "soykırım" olduğunu telaffuz etmekten kaçınsalar da biz failin karşısına dikilmey devam edeceğiz.
bu akşam #çerkessoykırımıeylemi ht si ile twitterdan da sesleneceğiz.
bu sese ses verelim. çünkü soykırım bi insanlık suçudur!
kendisini cerkeslerden ayırmayan biri olarak öncelikle o gün şehit olanlara saygılarımı gönderir mekanlarının cennet olmasını dilerim.
söyliyeceklerim zor cümleler yazmadan önce düşünmek lazım. düşünüyorum.
anmak tamam ama bunu çerkez toplumunun ruhuna işleyecek kadar tepede tutmamak gerekir mi acaba.
şimdi düşün. çerkes genci çocukluğundan beri bunları duyarak büyürse ne olur. o psikolojiyi onlara yaşatmak doğru olmaz herhalde hani bir sürü akrabası öldürülmüş insan psikolojisini. kaldırmak zordur. ya kine sebep olur ya da cekingenliğe.
oysaki o topraklar artık terkedilmiş çok sıkıca sarılabilecekleri, benim diyebilecekleri bir vatanları olmuştur.
herşeyiyle sahiplensinler, vatanı. cekingenlik duymadan. sokaklarda akerdiyon çalsınlar, oynasınlar ama bulundukları heryerde. sadece kalabalık olarak bulundukları yerlerde değil. bu da biraz kendi içine çekilmemekle olur. "buralar benim" demekle olur.
yeri geldiğinde cerkes kültürünü anlatıp yeri geldiğinde 1000 yıllık türkiyeli gibi rahat olmalıdır. ve de asla ve asla içine kapanmamalıdır. değer alıp değer vermelidir ki gelişsin, ilerlesin. en önemlisi de nüfus olarak hızla çoğalmaktır.
bakmayın o kaliteli nüfus zırvalarına, hem kalabalık hem kaliteli bir toplum olunabilir.
hala var mı bilmiyorum ama şu yabancıya kız vermeme meselesi değişmelidir mi, acaba.
içine kapanan toplumların küçülmesi gibi bir olgu var ya da bana göre var. açılıp kültürünü de yaşatmak mümkündür.
kimbilir belki bir gün bir çerkes dizi yapılır ya da ağlatan kafe nin yeniden yorumu en çok dinlenen parça olur.
o faciada şehit olanlara tekrar allah tan rahmet diliyorum.
büyük bir topluma aşağıdan bakıp gidebileceği mertebeleri düşünüp fikir vermeye çalıştım.
her zamanki gibi dünyanın görmediği, tarihin en trajik soykırımlarındandır. Dünyanın birçok yerine sürülen çerkesler bu acı günü her yıl anmaktadır. anma töreni bu yıl ise diosporadaki çerkes haritasının yaklaşık ortasına düşen samsundadır.
bir ubıh olarak atalarımın ne acılar çektiğini nasıl direndiklerini ve ne onurlu bir halk olduğumuzu biliyorum ve gurur duyuyorum.Bizler yapılanları yaşananları unutmadık unutmayacağız .
