fi tarihinde dünyayı yeni yeni tanımaya başlamış bir çocuktum. mahallemizde çok sonradan down sendormlu olduğunu öğreneceğim bir çocuk vardı. down sendromluların yüzlerinde ortak bir mutasyon vardır bildiğimiz üzre. birbirlerine benzerler. gözüm de çocuğa alışmıştı, hiçbir zaman engellilerden korkmadım ve muhabbetim sıkı oldu. teyzemin engelli çocuğunun dediklerini teyzemden daha iyi anlardım. bu çocuğa da bu kafayla yaklaşırdım. diğer çocuklar pek aralarına almazlardı. ileri derecede bir anlama konuşma güçlüğü de yoktu, muhabbet ederdim.
bir gün yanılmıyorsam esra ceyhan programındaydı; down sendromlu bir çocuk ve annesi katılmıştı. hastalıktan bahsediyorlardı. "aa anne bak bu bizim emre değil mi" dedim. "değildir" dedi. anneme bu emre'yi farklı farklı alakasız yerlerde gördüğümü, sürekli karşıma çıktığını söyledim. sonra bana down sendromunu anlattı. birbirlerine benzediklerini söyledi. uzun süre boyunca o çocuğu tek bir kişi sanıyordum. metroda, markette ve bilimum yerde karşıma çıktığını sanıyordum. hepsinin farklı insanlar olduklarını ve birbirlerine benzemelerinin sebebini anladım.
"+1 farkla farkındalar" diyebileceğimiz genetik bozukluktan kaynaklanan sorun olan down sendromu için 21 Mart ın farkındalık günüdür.
Nedir bu +1 fark? normal bir insanda 23 anneden 23 babadan 46 kromozom varken, down sendromlu birisinde 21. kromozom 2 tane olması gerekirken 3 tanedir. Bu da 47 kromozom yapıyor sorunları beraberinde getiriyor.
Onlar da bizim gibi insan onlarla konuşun onları dinleyin.
(bkz: FARKINDA OLUN)
down Sendromlu bir yeğene sahibim ben de. 3 aylık henüz. dili sürekli dışarda bir yavrucak. çok özel bir bebek. annesi de çok özel bir anne. Bir an önce büyümesini istiyorum. büyüsün ki onunla vakit geçireyim. hatta ona bir kuzen de ben doğurayım arkadaş kardes olsunlar.
Down sendromlu cocuklarimizi fark etmemiz gerektigini bize hatirlatan gun.
Bizden sadece bir kromozomlari farkli oldugu icin bugun bu cocuklar kabul gormuyor ve okuyamiyor.
Halbuki onlar zeka engeline sahip degil hatta bircogu cok zeki. Sadece farklilar. Bu farki kabul etmek ve onlari ayristirmamak gerekir. Once kendiniz kabul edin ve sonra da cocuklariniza anlatin, kabul ettirin.
Lutfen kaynastirma egitime destek verin.
Destek verin ki bu cocuklarimiz evlerinde hicbir sey ogrenmeden yaslanmak zorunda kalmasinlar.
eğer bir kere varolmuşlarsa onlara uygun koşullar sağlayıp iyi davranmak gerekir. ancak asıl önemli olan problemi kökünden çözmek. bir insanın bütün hayatı boyunca özürlü yaşamak zorunda kalması büyük acıdır.
ayrıca bu insanları sevgiyle bağrına basan, şefkatli, iyi yürekli dostlar, genetik ve tıp biliminin imkanlarını öncelikle bu özürlü kişiler daha sonra da tüm toplum için kullanma hakkındaki düşüncelerinizi son derece düzgün bir üslupla belirtseniz dahi size "sikeyim" li cevaplar verirler.
aciz oldukları için müdahale etmek yerine onu aciz kalmayacak şekilde yaşatmaya çaba gösterilmeli.
gerçekten insana yakışır bir hayat süremiyorlarsa onlara bunu hissettirmeden yaşatmaya çabalamalı.
başkaları bu insanları severken acıdıkları ya da aciz olduğu için sevmiyor aslında, yüreklerinin kalplerinin asla pislenmeyecek ve temiz kalacak olmasını seviyor. yani kimsenin bir şeyi istismar ettiği yok. onlara sarılırken asla bir kötülük görmeyeceğinizi bilmek kadar güzel bir duygu yok. onlara sarıldığınızda onların mutlu olacağını, bununla yetineceğini bilmek kadar güzel bir şey yok.
en azından onların ana rahmindeyken alınmasını düşünen insanlardan daha gerekliler bu dünyaya. çünkü onlar seçmedi böyle var olmayı. bizim tek görevimiz onların bu dünyada ömürleri yettikleri ve yaşadıkları süre içerisinde elimizden geldiğinin en iyisini sunup, onlara acımadan, onları kırmadan mutlu ederek hayat geçirmesini sağlamak.
ama fedakarlıktan nasiplenmemiş insanlar bunun yerine onların daha doğarken canının alınmasını istiyor. zihniyetini sikeyim. sokayım demiyorum bak sikeyim.
aciz oldukları, gerçekten insana yakışır bir hayat süremedikleri, kendi kararlarını kendileri alamadıkları, başkaları tarafından sözde bu insanların dostu gibi görünenler tarafından istismar edildikleri ve duygusal tatmin amacıyla kullanıldıkları için henüz ana rahminde insan olarak bilinç kazanmadan müdahale edilmeli.
bu çocuklar çok şeker oluyorlar ve bence dışlanmak yerine sevilmeyi fazlasıyla hakediyorlar.
bugün onların günü kutlu olsun.
onların o değişik yapıları benim çok dikkatimi çekiyor ve sarılıp öpesim geliyor şahsen hepsini. dehşet temizler içlerinde pislik yok. böyle sağı solu mıncıklanası tipleri var.
dünyada sevgiyi hakeden en büyük canlılardır bence onlar. yürekleri büyük çünkü.
not: amcamın oğlu yani kuzenimde buna benzer bir hastalık sahibidir. insanlar dışlayarak baktıklarına hepsinin amına koyasım geliyor. lan götverenler bunların size ne zararı var. bir hayvandan daha uysallar. bulaşmazlar, sataşmazlar, acizler. yardıma muhtaçlar.
hepsini seviyoruz. iyi ki varlar.
edit: down sendromu gününü kutlamak neyin nesidir diye soranlar, facebookta "neden şehit haberlerini beğeniyorsunuz!" diye sitem eden milliyetçilerden farksızlar amk. kutlamaktan kasıt onların varlığından haberdar olmamız. onlarla birlikte olmamız. onları dışlamayacak olmamız. onları sevecek olmamız. onların ana rahminde hayatlarının son bulmamasını istememiz.
evet efendim, iyi ki down sendromlu doğmuşlar hadi bi şampanya açıp kutlayalım demek değil yani. az biraz kafanızı yorsanız anlarsınız bence.
ne tıp, ne genetik bilmeyen muhtemelen ailelerinde "genetik yapısı farklı" olanlar bulunan kişilerin bayat savunmalarla kötülük ettiği insanların günüdür.
edit: çocuğumda tek bir genetik anormallik tespit edilseydi anında aldırırdım.
