insana hayatın bazen ne kadar acımasız olabileceğini ama her zaman avunabileceğimiz bir oyuncağın elimize tutuşturabilineceğini anlatan başyapıt. 21 grama neler sığdırırmışız meğer, anlatır size inca ince...
bu kadarda olmazki dedirten filmdir.nasıl böyle bir senarya yazılır,sonu nasıl bu kadar bağlanır.kesinlikle senaryo yazanın çok zeki olduğunu düşündüren,oyuncuların hakkını verdiği sıkılmadan izlenilecek bir filmdir.
inarritu imzalı izlenmesi gereken alttan alta verdiği göndermelerle dogma felsefesiyle içten içe haşır neşir olan lakin bunu yaparken sömürü, acitasyon vsye görece yer vermeyen anlatmak istediğini abartıya kaçmadan anlatan etkileyici film. kanımca inarritu'nun en dikkate değeri. amores perros'un süksesinden sonra daha kendi halinde lakin çokta eksiği olmayan bir film 21 gram. vicdan- din-yalnızlık metaforlarıyla oluşan iskeletin naomi watts'ın ciddi oyunculuğuyla birleşimine yönetmenin tarantino esinlenmeli çekim tekniklerini katınca etkileyicilik kendisinden geliyor.
filmin başyapıtlık değerlemesi şu alttan verdiği iskeletin büyük ölçüde sömürüden beslenmemesi babında betimlenmeli, açımlanmalı. ben vicdan muhasebesinin samimiyetinden şüphe duymadım filmde. bu inandırıcılık ve açıklık filmin artıları. babel'den daha olmuş bir yapıt 21 gram. 2. kere izlenmeyi hak edenlerden.
10 üzerinden 8.5!
Bir arkadaşımın Amores Perros'u beğendiysen bunu kesin beğenirsin dediği film. Amores Perros'u izledim ve nefret ettim, o yüzden öyle bir korkuyla başladım 21 Grams'ı izlemeye ama bildiğin farklıydı lan bu. Bir kere kurgusu enteresandı, zaman doğrusal ilerlemiyordu, sonra hikayeler çok daha etkileyiciydi. Amores Perros ben de nasıl bir etki bıraktıysa 2 3 seneden beri,ne zaman bir filmin konusunda kesişen hayatlar falan görsem "ıyyk", "böğğğgh" gibi tepkiler veriyordum. Ama o konuya sahip olan Crash ve 21 Grams gayet hoşuma gitti. Inarritu söyle bana, neden 21 Grams'ı sevdim de Amores Perros'u sevmedim, o temada izlediğim ilk film olduğundan mı, yoksa gerçekten kötü müydü lan film. Kral çıplak ulann !!!
filmin konusu oldukça güzeldi, filmi puzzle şeklinde anlatılmış fakat bunun biraz fazlaya kaçması pek iyi olmamış. eğer film bir dram filmi olarak çekildiyse bence çokta başarılı olmamış -yanlışta olsa trier filmlerine kıyasla- yine güzel bir filmdi, izlenmeye değer.
"kaç hayat yaşıyoruz?
kaç kez ölüyoruz?
ölüm anında 21 gram kaybettiğimiz söyleniyor
21 grama ne sığar?
ne kadarı kaybolur?
21 gram ne zaman kaybolur?
ne kadarı onunla gider?
geriye ne kadarı kalır?
21 gram beş madeni paranın ağırlığı, bir kuşun, bir çikolata parçasının
21 gram ne kadar çeker?
ne kadar?
******
yine bir 4 yol kavşağında,
kopan, birleşen insanlar,
paramparça hayatlar, aşklar, duygular
ölürken 21 gram kaybediliyormuş.
peki hayatta kalanın vicdan azabı kaç bin ton ?
küçük kızın gözüne değen bakışlarını ölçecek birim sistemi var mı ?
ölürken bile istediği mavi ayakkabıları giyemez mi insan ?
hayat devam ediyor mu, yoksa hayatlar hayat devam ederken bitiyor mu?
işte bütün mesele bu."
etkileyici ve farklı bir film. yalnız ruhun ağırlığı 21 gram falan değildir. kütlesi varsa hacmi de vardır, yoğunluğu da vardır. e hani göremiyorum? * olayın bilimsel boyutu var. kan dolaşımının, tansiyonun etkisiyle ortaya çıkan bir farktır 21 gram. ölünce bundan söz etmek mümkün değildir zaten. her duyduğumuza inanmamak lazım, ama bu tür şeylere inanmak insanları mutlu ediyor demek ki. en azından şu vakte kadar inandıkları şeylerle çelişmediklerini görmek, bir şeylere inanma ve bağlanma ihtiyacı, tanrıya inanma fikrinin somutlaşması... belki de bu tarz bir düşüncenin altında saklıdır mutluluğun anahtarı. neye inandığımız önemli değil aslında. gerçekten güzel bir film.
--spoiler--
how many lives do we live?
how many times do we die?
they say we all lose 21 grams...
at the exact moment of our death.
everyone.
and how much fits into 21 grams?
how much is lost?
when do we lose 21 grams?
how much goes with them?
how much is gained?
how much is gained?
twenty-one grams.
the weight of a stack of five nickels.
the weight of a hummingbird.
a chocolate bar.
how much did 21 grams weigh?
--spoiler--
film başyapıttır şöyledir böyledir demem ama kesinlikle izlenmeli ve üstünde düşünülmelidir.
Inarritu yine kendi tarzında bir başyapıt sunuyor ama türünü sevene... FiLmin türüne geLince, insanın içine oturan, boğasına yumrum dayayan bir türde. Ama bunu birçok dram fiLmindeki gibi aşırı dramatize göremezsiniz. ince ayarLarLa, beLLi iniş ve çıkış noktaLarıyLa sunan yönetmen, bir yandan acıyı bir yandan da bunun yaşamayı anLatıyor asLında. ÜsteLik süsLü repLikLerLe ya da gösterişLi sahneLerLe değiL, herhangi birimizin kurabiLeceği cümLeLerLe... FiLm bittikten sonra ise buruk oLuyor insan, evet hayat haLa devam etmekte ama nasıL? katiL kim, kurban kim sorusunu sormaktan aLıkoyamıyorum kendimi...
FiLmin konunun özgünLüğü kadar sinematografisi de çok iyiydi. En büyük artısı ve iLgiyi canLı tutan kısmı zaman kronoLojisine uymaması, iLk yarım saatte gösteriLen oLayın başından sonundan ve ortasından kareLerLe fiLm asLında oLayın kaba tasLağını çiziyor bizim için. KaLanında ise asıL hikaye, asıL acı ve asıL sonucu görüyoruz. FinaL monoLoğunun vurucuLuğu da bu anLatımdan kaynakLanıyor.
PerformansLardan söz etmeye gerek var mı biLmem asLında. Zira hem Naomi Watts hem Sean Penn hem de Benicio DeL Toro kendiLerine hayran bırakan performansLar sergiLemişLer. Watts-Penn uyumu mükemmeL...
Inarritu ve Arriago'nun paydaLarının çektikLeri acı oLan insan hayatLarını anLattığı bu fiLmi kaçırmayın derim. 8/10
ilk 45 dakikasını sıkılarak izlediğim ve gerçekten çok sıkıcı bir başlangıçla beklentimi karşılayamamış iç bayıcı bir film gibi göründü ama sabrederek editleyeceğim.
edit: evet bir yapboz gibi parçaları birleştirmek güzeldi, sabredilirse gerçekten iyi bir film.
aslında 5 para etmiyecek olan film. sadece hikayesi dramatiktir ve zaten bu prim yapar. her aklı başında insan buna yakın bir hikaye oluşturabilir. geriye kalan ise hikayeyi parçalara ayırın karıştırın son olarak birbirine ekleyin ve film servise hazırdır.
harika müziklere ve olay örgüsüne sahip 2003 yapımı alejandro gonzález iñárritu imzalı film. enfes bir dram. gelecekten görüntüleriyle, şiddet sahnelerindeki kesilen sesleriyle, verdiği sosyal mesajlarla ve hicivlerle mutlaka izlenilmesi gereken bir film.
film nefistir, ama arkasında bıraktıkları mucize avcıları için büyük nimet olmuştur. yok efendim öldükten sonra 21 gram vücut hafiflermişte, işte o ağırlık vücuttan çıkan ruhumuzun ağırlığımışda... insanoğlu ne yaratıcı yok kardeşim öyle bir şey, vücut su kaybeder, kas yıkımı olur, proteinler denatüre olur amenna; ama nedir bu mucize düşkünlüğü anlamış değilim. kanmayalım kandırmayalım.
'insanlar zulmeder kader adalet eder' ifadesinin sinemaya uyarlanmış hali.
filmi izleyerek ve isminden mütevellit yola çıkarak ruhu halkedilmiş cismani bir varlık olarak düşünmek, beyindeki 21 gr. 'ın eksik olmasına dalalettir.
izlenesi ve anlayası bir filmdir. aslında o kadar acıyı sana çektiren şeyin harbiden 21 gram olduğunu anlayınca, hüzünleniyorsun. ben nelere kafa tutuyorum ama 21 gram geldi neler etti bana diyorsun. iyidir hoştur severiz...
